Лингвофорум

Привет!
Прошу прощения, за вопрос немного не по теме...
Я начал изучать польский совсем недавно, пока не могу найти нужную мне литературу, а на занятия срочно нужны темы по польскому, ну там самые простый "Моя комната", "В ресторане", "В магазине", "Мой день". Если они у кого-то есть в электронном виде или знает где их можно достать в интернет, буду очень признателен за оказанную услугу! Заранее благодарен!

Цитата: AD.kievПривет!
на занятия срочно нужны темы по польскому

Зайдите на     http://www.polska.ru/jezyk/index.shtml

Там маловато, конечно, но, в любом случае, не помешает.

Есть еще неплохой польский сайт с диалогами:

             http://imp.lss.wisc.edu/~miernows/slavic207/index.html

Спасибо огромное! то что не помешает, то точно

Moge Ci w tym pomóc. Ja tak samo jak ty zaczęłem uczyć polski rok temu z samego zera. Teraz jak widzisz nie złie go znam. Jestem Artjom z Armienji.

Цитата: Guest от марта 20, 2006, 19:51
Moge Ci w tym pomóc. Ja tak samo jak ty zaczęłem uczyć polski rok temu z samego zera. Teraz jak widzisz nie złie go znam. Jestem Artjom z Armienji.

Наверно, имелось в виду – źle?

Cześć, jestem studentką filologii rosyjskiej z Polski. Jeśli chcesz, chetnie Ci pomogę z językiem polskim możesz pisać na mojego maila kasia_kowara@tlen.pl
Pisz po polsku lub rosyjsku... Powodzenia w nauce języka, pozdrawiam serdecznie!

привет, я жил в Польше в Варшаве три года если какие-то мелкие и крупные вопросы, всегда обращайся

изучающим польский. Есть у меня довольно большой параллельный текст романа Булгакова "Мастер и Маргарита" на польском и русском языках. Примерно в таком виде

Michaił Bułhakow
Михаил Булгаков
Mistrz i Małgorzata
Мастер и Маргарита
Tł. Irena Lewandowska i Witold Dąbrowski



...Więc kimże w końcu jesteś?
...Так кто ж ты, наконец?
Jam częścią tej siły,
– Я – часть той силы,
która wiecznie zła pragnąc,
что вечно хочет
wiecznie czyni dobro.
зла и вечно совершает благо.
J. W. Goethe Faust
Гете. "Фауст"
Część pierwsza
ЧАСТЬ ПЕРВАЯ
1. Nigdy nie rozmawiaj z nieznajomymi
Глава 1. Никогда не разговаривайте с неизвестными 
Kiedy zachodziło właśnie gorące wiosenne słońce, na Patriarszych Prudach zjawiło się dwóch obywateli. Pierwszy z nich, mniej więcej czterdziestoletni, ubrany w szary letni garnitur, był niski, ciemnowłosy, zażywny, łysawy, swój zupełnie przyzwoity kapelusz zgniótł wpół i niósł w ręku; jego starannie wygoloną twarz zdobiły nadnaturalnie duże okulary w czarnej rogowej oprawie. Drugi – rudawy, barczysty, kudłaty młody człowiek w zsuniętej na ciemię kraciastej cyklistówce i w kraciastej koszuli – szedł w wymiętych białych spodniach i czarnych płóciennych pantoflach.
В час жаркого весеннего заката, на Патриарших прудах, появилось двое граждан. Первый из них, приблизительно сорокалетний, одетый в серенькую летнюю пару, был маленького роста, темноволос, упитан, лыс, свою приличную шляпу пирожком нес в руке, а аккуратно выбритое лицо его украшали сверхъестественных размеров очки в черной роговой оправе. Второй – плечистый, рыжеватый, вихрастый молодой человек в заломленной на затылок клетчатой кепке – был в ковбойке, жеваных белых брюках и в черных тапочках.
Ten pierwszy był to Michał Aleksandrowicz Berlioz we własnej osobie, redaktor miesięcznika literackiego i prezes zarządu jednego z największych stowarzyszeń literackich Moskwy, w skrócie Massolit, towarzyszył mu zaś poeta Iwan Nikołajewicz Ponyriow, publikujący pod pseudonimem Bezdomny.
Первый был не кто иной, как Михаил Александрович Берлиоз, редактор толстого художественного журнала и председатель правления одной из крупнейших московских литературных ассоциаций, сокращенно именуемой МАССОЛИТ,  а молодой спутник его – поэт Иван Николаевич Понырев, пишущий под псевдонимом Бездомный.
Kiedy pisarze znaleźli się w cieniu lip, które zaczynały się już zazieleniać, natychmiast ostro ruszyli ku jaskrawo pomalowanej budce z napisem ,,Piwo i napoje chłodzące".
Попав в тень чуть зеленеющих лип, писатели первым долгом бросились к пестро раскрашенной будочке с надписью "Пиво и воды".
Tu musimy odnotować pierwszą osobliwość tego straszliwego majowego wieczoru. Nie tylko nikogo nie było koło budki, ale i w równoległej do Małej Bronnej alei nie widać było żywego ducha. Choć wydawało się, że nie ma już czym oddychać, choć słońce, rozprażywszy Moskwę, zapadało w gorącym suchym tumanie gdzieś za Sadowoje Kolco – nikt nie przyszedł pod lipy, nikogo nie było na ławkach, aleja była pusta.
Да, следует отметить первую странность этого страшного майского вечера. Не только у будочки, но и во всей аллее, параллельной Малой Бронной улице, не оказалось ни одного человека. В тот час, когда уж, кажется, и сил не было дышать, когда солнце, раскалив Москву, в сухом тумане валилось куда-то за Садовое кольцо, – никто не пришел под липы, никто не сел на скамейку, пуста была аллея.
– Da pani narzanu – poprosił Berlioz.
– Дайте нарзану, – попросил Берлиоз.
– Narzanu nie ma – odpowiedziała kobieta w budce i z niejasnych powodów obraziła się.
– Нарзану нету, – ответила женщина в будочке и почему-то обиделась.
– A piwo jest? – ochrypłym głosem zasięgnął informacji Bezdomny.
– Пиво есть? – сиплым голосом осведомился Бездомный.
– Piwo przywiozą wieczorem – odpowiedziała kobieta.
– Пиво привезут к вечеру, – ответила женщина.
– A co jest? – zapytał Berlioz.
– А что есть? – спросил Берлиоз.
– Napój morelowy, ale ciepły – powiedziała.
– Абрикосовая, только теплая, – сказала женщина.
– Może być. Niech będzie!
– Ну, давайте, давайте, давайте!..
Morelowy napój wyprodukował obfitą żółtą pianę i w powietrzu zapachniało wodą fryzjerską. Literaci wypili, natychmiast dostali czkawki, zapłacili i zasiedli na ławce zwróceni twarzami do stawu, a plecami do Bronnej.
Абрикосовая дала обильную желтую пену, и в воздухе запахло парикмахерской. Напившись, литераторы немедленно начали икать, расплатились и уселись на скамейке лицом к пруду и спиной к Бронной.
Wtedy wydarzyła się następna osobliwość, tym razem dotycząca tylko Berlioza. Prezes nagle przestał czkać, serce mu zadygotało i na moment gdzieś się zapadło, potem wróciło na miejsce, ale tkwiła w nim tępa igła. Zarazem ogarnął Berlioza strach nieuzasadniony, ale tak okropny, że zapragnął uciec z Patriarszych Prudów, gdzie oczy poniosą.
Тут приключилась вторая странность, касающаяся одного Берлиоза. Он внезапно перестал икать, сердце его стукнуло и на мгновенье куда-то провалилось, потом вернулось, но с тупой иглой, засевшей в нем. Кроме того, Берлиоза охватил необоснованный, но столь сильный страх, что ему захотелось тотчас же бежать с Патриарших без оглядки.
Żałośnie rozejrzał się dookoła, nie mogąc zrozumieć, co go tak przeraziło. Pobladł, otarł czoło chusteczką i pomyślał: ,,Co się ze mną dzieje? Nigdy jeszcze to mi się nie zdarzyło. Serce nawala. Jestem przemęczony... chyba czas najwyższy, żeby rzucić wszystko w diabły i pojechać do Kisłowodzka...".
Берлиоз тоскливо оглянулся, не понимая, что его напугало. Он побледнел, вытер лоб платком, подумал: "Что это со мной? Этого никогда не было... сердце шалит... я переутомился. Пожалуй, пора бросить все к черту и в Кисловодск..."
I wtedy skwarne powietrze zgęstniało przed Berliozem, i wysnuł się z owego powietrza przezroczysty, nad wyraz przedziwny obywatel. Malutka główka, dżokejka, kusa kraciasta marynareczka utkana z powietrza... Miał ze dwa metry wzrostu, ale w ramionach wąski był i chudy niepomiernie, a fizys, proszę zauważyć, miał szyderczą.
И тут знойный воздух сгустился перед ним, и соткался из этого воздуха прозрачный гражданин престранного вида. На маленькой головке жокейский картузик, клетчатый кургузый воздушный же пиджачок... Гражданин ростом в сажень, но в плечах узок, худ неимоверно, и физиономия, прошу заметить, глумливая.
Życie Berlioza tak się układało, że nie był przyzwyczajony do nadprzyrodzonych zjawisk. Pobladł więc jeszcze bardziej, wytrzeszczył oczy i pomyślał w popłochu: ,,Nic takiego istnieć nie może...".
Жизнь Берлиоза складывалась так, что к необыкновенным явлениям он не привык. Еще более побледнев, он вытаращил глаза и в смятении подумал: "Этого не может быть!.."
Ale coś takiego niestety istniało. Wydłużony obywatel, przez którego wszystko było widać, wisiał w powietrzu przed Berliozem, chwiejąc się w lewo i w prawo.
Но это, увы, было, и длинный, сквозь которого видно, гражданин, не касаясь земли, качался перед ним и влево и вправо.
Berlioza opanowało takie przerażenie, że aż zamknął oczy. A kiedy je otworzył, zobaczył, że już po wszystkim, widziadło rozpłynęło się, kraciasty zniknął, a jednocześnie tępa igła wyskoczyła z serca.
Тут ужас до того овладел Берлиозом, что он закрыл глаза. А когда он их открыл, увидел, что все кончилось, марево растворилось, клетчатый исчез, а заодно и тупая игла выскочила из сердца.
– Uff, do diabła! – zakrzyknął redaktor. – Wiesz, Iwan, od tego gorąca przed chwilą o mało co nie dostałem udaru! Miałem nawet coś w rodzaju halucynacji. – Spróbował się roześmiać, ale w jego oczach jeszcze ciągle migotało przerażenie, a ręce mu się trzęsły.
– Фу ты черт! – воскликнул редактор, – ты знаешь, Иван, у меня сейчас едва удар от жары не сделался! Даже что-то вроде галлюцинации было, – он попытался усмехнуться, но в глазах его еще прыгала тревога, и руки дрожали.
Jednak uspokoił się z wolna, otarł twarz chusteczką, dość dziarsko oświadczył: ,,No więc tak..." i jął prowadzić dalej wykład przerwany piciem napoju morelowego.
Однако постепенно он успокоился, обмахнулся платком и, произнеся довольно бодро: "Ну-с, итак..." – повел речь, прерванную питьем абрикосовой.
Wykład ów, jak się potem dowiedziano, dotyczył Jezusa Chrystusa. Chodziło o to, że do kolejnego numeru pisma redaktor zamówił poemat antyreligijny. Iwan Bezdomny poemat ów stworzył, i to nadzwyczaj szybko, ale, niestety, utwór ani trochę nie usatysfakcjonował redaktora. Główną osobę poematu, to znaczy Jezusa, Bezdomny odmalował wprawdzie w nad wyraz czarnej tonacji, niemniej jednak cały poemat należało zdaniem redaktora napisać od nowa. I właśnie teraz redaktor wygłaszał wobec poety coś w rodzaju odczytu o Jezusie, w tym jedynie celu, aby unaocznić twórcy jego podstawowy błąd.
Речь эта, как впоследствии узнали, шла об Иисусе Христе. Дело в том, что редактор заказал поэту для очередной книжки журнала большую антирелигиозную поэму. Эту поэму Иван Николаевич сочинил, и в очень короткий срок, но, к сожалению, ею редактора нисколько не удовлетворил. Очертил Бездомный главное действующее лицо своей поэмы, то есть Иисуса, очень черными красками, и тем не менее всю поэму приходилось, по мнению редактора, писать заново. И вот теперь редактор читал поэту нечто вроде лекции об Иисусе, с тем чтобы подчеркнуть основную ошибку поэта.
Trudno powiedzieć, co właściwie zgubiło Iwana – jego niezwykły plastyczny talent czy też całkowita nieznajomość zagadnienia, ale cóż tu ukrywać, Jezus wyszedł mu żywy, Jezus ongiś istniejący rzeczywiście, choć, co prawda, obdarzony wszelkimi najgorszymi cechami charakteru.
Трудно сказать, что именно подвело Ивана Николаевича – изобразительная ли сила его таланта или полное незнакомство с вопросом, по которому он   писал, – но Иисус в него получился ну совершенно как живой, некогда существовавший Иисус, только правда снабженный всеми отрицательными чертами Иисус.
Berlioz zaś chciał dowieść poecie, że istota rzeczy zasadza się nie na tym, jaki był Jezus, dobry czy zły, ale na tym, że Jezus jako taki w ogóle nigdy nie istniał i wszystkie opowieści o nim to po prostu zwyczajne mitologiczne wymysły, czyli bujda na resorach.
Берлиоз же хотел доказать поэту, что главное не в том, каков был Иисус, плох ли, хорош ли, а в том, что Иисуса-то этого, как личности, вовсе не существовало на свете и что все рассказы о нем – простые выдумки, самый обыкновенный миф.
Dodajmy, że redaktor był człowiekiem oczytanym i z wielką znajomością rzeczy powoływał się w swym przemówieniu na starożytnych historyków, na przykład na sławnego Filona z Aleksandrii i na niezmiernie uczonego Józefa Flawiusza, którzy nigdzie ani słowem nie wspomnieli o istnieniu Jezusa. Wykazując solidną erudycję, Michał Aleksandrowicz oznajmił poecie między innymi również i to, że owo miejsce w księdze piętnastej, w rozdziale czterdziestym czwartym słynnych Roczników Tacyta, gdzie wspomina się o straceniu Chrystusa, jest po prostu późniejszą wstawką apokryfistów.
Надо заметить, что редактор был человеком начитанным и очень умело указывал в своей речи на древних историков, например, на знаменитого Филона Александрийского, на блестяще образованного Иосифа Флавия, никогда ни словом не упоминавших о существовании Иисуса. Обнаруживая солидную эрудицию, Михаил Александрович сообщил поэту, между прочим, и о том, что то место в 15-й книге, в главе 44-й знаменитых Тацитовых "Анналов", где говорится о казни Иисуса, – есть не что иное, как позднейшая поддельная вставка.
Poeta, dla którego wszystko, o czym go informował redaktor, było nowością, wlepił w Michała Aleksandrowicza swe roztropne zielone oczy i słuchał uważnie, z rzadka tylko czkając i przeklinając szeptem morelowy napój.
Поэт, для которого все, сообщаемое редактором, являлось новостью, внимательно слушал Михаила Александровича, уставив на него свои бойкие зеленые глаза, и лишь изредка икал, шепотом ругая абрикосовую воду.
– Nie ma takiej wschodniej religii – mówił Berlioz – w której dziewica nie zrodziłaby boga. Chrześcijanie nie wymyślili nic nowego, stwarzając swojego Jezusa, który w rzeczywistości nigdy nie istniał. I właśnie na to należy położyć nacisk.
– Нет ни одной восточной религии, – говорил Берлиоз, – в которой, как правило непорочная дева не произвела бы на свет бога. И христиане, не выдумав ничего нового, точно так же создали своего Иисуса, которого на самом деле никогда не было в живых. Вот на это-то и нужно сделать главный упор...
Wysoki tenor Berlioza rozlegał się w pustej alei, i im dalej Michał Aleksandrowicz zapuszczał się w gąszcz, w który bez ryzyka skręcenia karku zapuścić się może tylko człowiek niezmiernie wykształcony, tym więcej ciekawych i pożytecznych wiadomości zdobywał poeta. Dowiedział się na przykład o łaskawym bogu egipskim Ozyrysie, synu Nieba i Ziemi, o sumeryjskim bogu Tammuzie, o Marduku i nawet o mniej znanym groźnym Huitzilopbchtli, którego niegdyś wielce poważali meksykańscy Aztekowie.
Высокий тенор Берлиоза разносился в пустынной аллее, и по мере того, как Михаил Александрович забирался в дебри, в которые может забираться, не рискуя свернуть себе шею, лишь очень образованный человек, – поэт узнавал все больше и больше интересного и полезного и про египетского Озириса, благостного бога и сына Неба и Земли, и про финикийского бога Фаммуза, и про Мардука, и даже про менее известного грозного бога Вицлипуцли, которого весьма почитали некогда ацтеки в Мексике.
I akurat wtedy, kiedy Berlioz opowiadał poecie o tym, jak Aztekowie lepili z ciasta figurki Huitzilopochtli, w alei ukazał się pierwszy człowiek.
И вот как раз в то время, когда Михаил Александрович рассказывал поэту о том, как ацтеки лепили из теста фигурку Вицлипуцли, в аллее показался первый человек.

Пара подобных текстов есть и на сайте Ильи Франка: http://www.franklang.ru/pl.html

Здравствуйте, вы не могли бы подсказать польские сайты, где были бы, во-первых, уроки польского, во-вторызх, информация по истории Румынии + уроки румынского . Только вся информация должна быть на польском. Я его изучаю и хочу читать любую литературу. Жду вашего ответа.

Cześć
jestem z rosiji.Ali tylko trohy moge.

co słuchacz?

Cześć, Mitya(Msk-Stuttgart) , ja tez jestem z Rosiji Ty tez uczysz polsku mowy czy nie? . Po co? Ja chczalabym z kims corespondowac po-polscu, nie chces? Napis do mnie co chces. Moge pomoc cie studiowac  polscka mowa. Witai.

Cześć julia_Kh =)

my tez teraz poslku mowu studjujem z kolegami.gdy mieszkasz?

ya jestem w Niemcy 2 meszonca.(nie wiem jak to pisacz )

prszepraszam pani,ya moge mowicz dobrze,ali ne //pisacz.no to dobre

Możemy sprobowacz=)

Привет - Cześć!
Я из Беларуси, живу в Польше 5-й год. Польский знаю хорошо, могу если надо помочь с польским.

Mieszkam W Rosiji, w Sankt-Peterburge. Polsku mowu studuje pzez dwa lata. Mitya(Msk-Stuttgart) , po rosyjskemy mozesz mowic ci ni?
Napisz mi cos na e-mail julkh@rambler.ru   bede czecacz na list!!!!

nikola , если не трудно ,окажи такую услугу. Я польский знаю нормально, читаю книги без словаря, только на слух понимаю неважно. Не мог бы ты вести корреспонденцию со мной на польском? Мой мэйл вверху. Просто мне ОЧЕНЬ нужна практика. А если у тебя есть MSN Messanger супер!! При наличии микрофона и наушников можно даже разговаривать. Приглашаю.

Цитата: julia_Kh от декабря 12, 2006, 16:00
Приглашаю.

MSN не пользуюсь, но Skype`om пользуюсь - mikistar99
еще есть радио на польском:

http://webantenne.com/webantenne_audioplayer3.php?id=120&audio_url=url_audio&freq_url=48 k&media_art=media

вообще вот ссылка на radio i TV
http://www.webantenne.com там можно найти больше радио и ТВ станций на польском, но не все работает.

Звичайно можу по-російському.Тільки що з польського.Я з області московської.ПОКА вчуся в Німеччині.У мене отут дуже багато поляків,так що я багато намагаюся говорити.Немає страху сказати щось нетак.

Расскажите, пожалуйста, про самые употребляемые предлоги. Я их часто путаю между собой. Особенно если сказать : он содит за столом, она работала весь день, я возвращалась с пляжа и т.д. Может быть есть какой-то способ запомнить все раз и на всегда.
И второй вопрос : образование множественного числа прилагательных и существительных. Тоже не все супер.

Stary temat... no ja też chcę się nauczyć. Pomożcie mi plz. ^^
А czemu wszystki zaczęli pl. język mową nazywać? Mowa jest w Ukrainie, a w Polsce to język, czy mam błąd?

Dla czego? To nie jest bland.

Aha... myśliłem że wy tutaj po prostu żartujecie, ale potem dla pewności zajrzełem w slowniku, i naprawdę, mowa jest jednym od synonymów do języka.

Wiek żywi, wiek uczyś.

Tak.naprawde.Wczesne Powiadałem mowa,ale to jest synonym.

jak leci Państwo???

Państwo nie leci donikąd, ono na krześle siedzi i piwko pije.

Nie bardzo cikawo 
Nie lubije piwko...