Забавно.
Наговор дружки:
Шурă Кăттай чул çинче
Кĕмĕл старик куртăмăр.
Çав старик чал сухаллă,
Кĕмĕл çÿçлĕ, кĕмĕл саслă.
Çав кĕмĕл старик шурă кăттай чул çине
Çыру çырать ăмăрт кайăк тĕкĕпе.
На белом Китай-камне
Увидели мы серебрянного старика.
Тот старик - седобородый,
Среброволосый, среброголосый.
Тот серебрнный старик на белый Китай-камень
Письмо (текст) пишет орлиным пером.
Чувашская песня:
Вĕç, вĕç акăш, вĕç, акăш,
Киттай çĕрне çитиччен,
Вĕç, вĕç, çыру, вĕç, çыру,
Савни патне çитиччен.
Вĕç, вĕç акăш, вĕç, акăш,
Киттай хир варрине ÿк, аккăш,
Киттай хир варринче шурă тулă.
Пире уйăрать пĕр Турă.
Лети-лети, лебедь, лети, лебедь,
Китая земель пока не достинешь.
Лети-лети, письмо, лети, письмо,
Любимого пока не достигнешь.
Лети-лети, лебедь, лети, лебедь,
В центр китайской степи сядь, лебедь.
В центре китайской степи - белая пшеница,
Нас разлучает единый Бог.
В старинных чувашских гостевых песнях персонаж нередко забирается на высокую гору, садится на камень с названием Китай и пишет письмо. Интересно, что это за Китай-камень?
Хĕрлĕ ҫаршăн пулсан хăруш мар вăрҫă ҫулĕ.
Пирĕ ĕнпе юхан шыв, пăрлă ту-темте пулĕ
Пилĕк тăрă — лутра хум кăна вăл умра.
Умын тăвĕ урлах каҫарăпăр ҫара.
Цзинша хумĕ ăна ӱкереймĕ ҫапса
Даду шывĕн кĕперĕ яраймĕ шăнтса
Шурă юрлă Миньшань тăвĕсем хыҫалта
Савăнаҫ ҫуталать пирĕн сăн-сăпатра.