Чи не татарське слово у цих фразах:
(аж) вуха в'януть (сверблять)
(аж) волос в'яне
Що татарське?
Дієслово «в'януть», як я вважаю, тут татарське і має значення «будити», «турбувати», аналогічно в російській фразі "не дать ветру вянуть" (https://dic.academic.ru/dic.nsf/proverbs/14369/%D0%9D%D0%B5)
Выбачаюся, ня ўмею выказвацца па-ўкраінску. У выразе "не дать ветру вянуть (дунуць)" мне так і карціла замяніць "вянуць" на "веяць". Аказалася, існуе слова "ве́нуть (https://dic.academic.ru/dic.nsf/mas/4915/%D0%B2%D0%B5%CC%81%D0%BD%D1%83%D1%82%D1%8C)" з значэньнем "повеять, пахну́ть, дунуть". Адпаведна можна дапусьціць, што "венуць" перайшло ў "вянуць", захаваўшы першапачатковы сэнс.
А ўвогуле ў этымалягічных слоўніках (у тым ліку ў беларускім) пішыцца, што "в'януть" і інш. славянскія аналягі - славянскага паходжаньня, ад праславянскага vędnąti, vędati.
Щодо вітру. Це питання на форумі вже піднімалося декілька раз. На жаль гріхи мені зараз закрили шлях до багатьох гілок форуму, тому знайшов тільки одну тему. https://lingvoforum.net/index.php/topic,94726.0.html
Але, наскільки пам'ятаю, десь там розумні люди доводили, що виникнення «вянуть» з «веять» порушує фонетичні закони, що діють в російській мові. Зрозуміло, що можуть бути різні варіанти на кшталт того, що «вянуть» завезли до Сибіру панцирні бояри з Білорусі.
Ну, мне на язык прасілася "веяць" хутчэй асацыятыўна, а таксама "вянуць/веяць" неяк сугучныя паміж сабой. Але мае асацыяцыі могуць быць толькі маімі асацыяцыямі.
А вось што тычыцца слова "венуть" (народна-паэт., як падаецца ў слоўніку), то, гіпатэтычна, менавіта яно першапачаткова магло быць на месцы "вянуть" у фразе "не дать ветру вянуть". Не сьцявярджаю, проста разважаю.
Бывае ж так, што пэўнае слова, праз моцнае падабенства да якогась іншага (як венуць/вянуць), супадае з апошнім (нават страчваючы свой пачатковы сэнс). Ня ведаю як называецца гэтая зьява ў лінгвістыцы.
Лінь самому в томик лізти. Тримайте з "Гороху":
іє. *(s)uendh-;
псл. *vędnǫti;
споріднене з дінд. vandhyaḥ «безплідний, некорисний, марний», двн. swintan «в'янути, зменшуватися, скорочуватися», свн. swinden, нвн. schwinden «зникати»;
р. вя́нуть, бр. вя́нуць, др. вя́нути, п. więdnąć, ч. vadnouti, слц. vadnut' вл. wjadnyć, нл. wednuś, болг. [ве́на, вя́на], м. вене, схв. вȅнути, слн. véniţi, стсл. оувѧдати, оувѧѫдати;
https://goroh.pp.ua/Етимологія/в%27янути