Главное меню
Мы солидарны с Украиной. Узнайте здесь, как можно поддержать Украину.

Ответ

Обратите внимание: данное сообщение не будет отображаться, пока модератор не одобрит его.
Ограничения: максимум вложений в сообщении — 3 (3 осталось), максимальный размер всех файлов — 300 КБ, максимальный размер одного файла — 100 КБ
Снимите пометку с вложений, которые необходимо удалить
Перетащите файлы сюда или используйте кнопку для добавления файлов
Вложения и другие параметры
Проверка:
Оставьте это поле пустым:
Наберите символы, которые изображены на картинке
Прослушать / Запросить другое изображение

Наберите символы, которые изображены на картинке:

√36:
ALT+S — отправить
ALT+P — предварительный просмотр

Сообщения в этой теме

Автор Dy_što_ty_havoryš
 - ноября 27, 2013, 01:02


Автор Dy_što_ty_havoryš
 - ноября 27, 2013, 01:00
Автор Dy_što_ty_havoryš
 - ноября 27, 2013, 00:59
Лой быканах, собственно.

Я калісьці вось што зрабіў:

Палкоўнік Васін прыехаў на фронт
З сужэніцаю маладой,
Сказаў жаўнерам:
- Хадземце дамоў,
Пакіньма абрыдлы бой.
Ваюем няспынна ўжо безьліч гадоў,
Нам казалі - жыцьцё гэта бой.
Паводле зьвестак выведкі,
Мы ваявалі самі з сабой.
Я бачыў генэралаў, што п'юць і ядуць нашу сьмерць,
Чые дзеці зьехалі з глузду,
Бо ім няма чаго болей хацець.
А наш край ляжыць пад кілімам
Іржавых сваіх ланцугоў.
Калі мы хочам кудысьці вярнуцца -
Час вяртацца дамоў.

Наш цягнік у вагні,
Нам няма чаго болей чакаць,
Наш цягнік у вагні,
Нам няма куды больш уцякаць.
Край наш быў адабраны
У забытай дурной барацьбе,
І ён памрэ, калі будзе ў няпэўных руках,
Край забраны мы вернем сабе.

Паходні ўзьняліся над краем
Непахаваных касьцей;
Той, хто калісьці страляў у бацькоў,
Плянуе лёсы іхных дзяцей;
Мы нарадзіліся з гукамі маршаў,
Мы спалі пад звон ланцугоў,
Прыйшоўшы пад сонца хадзіць, а ня поўзаць,
Мы пасьпелі вярнуцца дамоў.

Этот поезд в огне,

И нам не на что больше жать.

Этот поезд в огне,

И нам некуда больше бежать.

Эта земля была нашей,

Пока мы не увязли в борьбе,

Она умрет, если будет ничьей.

Пора вернуть эту землю себе.

Наш цягнік у вагні,
Нам няма чаго болей чакаць,
Наш цягнік у вагні,
Нам няма куды больш уцякаць.
Край наш быў адабраны
У забытай дурной барацьбе,
І ён памрэ, калі будзе ў няпэўных руках,
Край забраны мы вернем сабе.