mam na imię

[Алалах]

Кто знает происхождение такой конструкции? Поскольку в других языках обычно употребляется оборот "мое имя есть ..."

[Pinia]

Być może tę formę utworzono na wzór:
mam na myśli
mam na głowie [np. cały] dom
mam na oku

[temp1ar]

Pinia, a teraz trzeba ustalić która konstrukcja jest starsza: mam na imę czy np mam na myśli.

А вообще "обычность" оборота "мое имя есть ..." под вопросом. Германцы говорят, например, Ich heisse, Jag heter - я называюсь, дословно. Даже по-русски мы чаще говорим "меня зовут" , а не "моё имя есть". Не будьте так англоцентричны.

[Алалах]

если честно про немецкий лень было писать ))
вопрос к тому, что в польском идет этот предлог "на".  У меня возникает ощущение, что у них имя мыслится как отдельная "душа" ("воплощение" и т.д.) если угодно человека.
Если же брать русс, нем, англ, исп (соответственно славянские, кроме польского, германские и романские), то именно "Я называюсь "Меня зовут". Как бы неразделимость имени и носителя

про все славянские, германские и романские языки не утверждаю, поскольку знаком не со всеми


PS: а про поляков часто говорится, что они один из самых религиозных католических народов. Вот и подумалось, может как то связано с этим. В смысле "отдельной души"

[Pinia]

PS: а про поляков часто говорится, что они один из самых религиозных католических народов. Вот и подумалось, может как то связано с этим. В смысле "отдельной души"

To Włosi, Hiszpanie musieliby używać podobnego zwrotu. Czy tak jest?
Bardziej prawdopodobne jest historyczne wytłumaczenie. Pierwsze były imiona. To imiona odróżniały jedną osobę od drugiej. Nazwiska pojawiły się później. Te najstarsze, to były imiona "mówiące", mające znaczenie, np. Bratumił - miły bratu, Przybyrad - oczekiwany, Dobromiła - miłująca dobro, itp.
Stąd "mam imię, miano", miano osobiste.
Eufemia było jej na imię. Ofką ją zwano.

Doroszewski podaje: mieć imię albo mieć na imię; nosić, dawać, otrzymywać imię

[temp1ar]

если честно про немецкий лень было писать ))
вопрос к тому, что в польском идет этот предлог "на".  У меня возникает ощущение, что у них имя мыслится как отдельная "душа" ("воплощение" и т.д.) если угодно человека.
Если же брать русс, нем, англ, исп (соответственно славянские, кроме польского, германские и романские), то именно "Я называюсь "Меня зовут". Как бы неразделимость имени и носителя

PS: а про поляков часто говорится, что они один из самых религиозных католических народов. Вот и подумалось, может как то связано с этим. В смысле "отдельной души"

Ага Католичество и языческий анимизм хорошо вяжутся вместе.

[Pinia]

Zwłaszcza, że katolicyzm pojawił się w Polsce w X wieku za pośrednictwem Czechów, a imiona i przydomki nadawano wcześniej.

[temp1ar]

Pinia, czy użyje się współcześnie wariantu "nazywam się" zamiast "mam na imię"? "Mam na imię"  jest oczywiście barziej nagminny, ale czy "nazywam się" brzmi dobrze?

[temp1ar]

Zwłaszcza, że katolicyzm pojawił się w Polsce w X wieku za pośrednictwem Czechów, a imiona i przydomki nadawano wcześniej.

А konstrukcja z "mam na imię" widocznie jeszcze później,  według podanych wyżej cytatów 

[Pinia]

Nazywam się używa się razem z nazwiskiem. Jeżeli zacznę zdanie: Nazywam się... rozmówca oczekuje, ze podam imię i nazwisko.
Można też przedstawić się zwrotem: Jestem Anna, Zbigniew, itp. lub, przechodząc na "ty", Mów mi Janek, ale to częściej potocznie.

[temp1ar]

Моё мнение на самом деле такое: mam na imię - это явление примерно того же рода, что и русское "что за книга", немецкое "was für ein Buch". То есть аналитический вариант прилагательного "какой". Was für ein Buch hast Du - означает примерно какая у тебя книга, Jak masz na imię - означает примерно каково твое имя.

[temp1ar]

Nazywam się używa się razem z nazwiskiem. Jeżeli zacznę zdanie: Nazywam się... rozmówca oczekuje, ze podam imię i nazwisko.

Aha. My name is Bond, James Bond

[Pinia]

Nie potrafię tego jednoznacznie rozstrzygnąć, bo wszystko to spekulacje. W literaturze nie znalazłam nic na ten temat. Znalazłam tylko podobne zwroty, które przytoczyłam wcześniej.
Mam na oku - upatrzyłem sobie
ale Mam na oku jęczmień, gradówkę

[Pinia]

My name is Bond, James Bond

Dokładnie tak 

[Vertaler]

Być może tę formę utworzono na wzór:
mam na myśli
mam na głowie [np. cały] dom
mam na oku

Вы уже склонять слова разучились? Почему тогда не mam na imeniu? Или mam na oko?

[temp1ar]

Być może tę formę utworzono na wzór:
mam na myśli
mam na głowie [np. cały] dom
mam na oku

Вы уже склонять слова разучились? Почему тогда не mam na imeniu? Или mam na oko?

Mam na imię: na + Biernik (как в рус. "пойти на концерт")
Mam na oku: na + Miejscownik (как в рус. "быть на концерте")

[Vertaler]

Mam na imię: na + Biernik (как в рус. "пойти на концерт")
Mam na oku: na + Miejscownik (как в рус. "быть на концерте")

Дыкть и я о том же. Параллель, проведённая Пиней, неверна.

[temp1ar]

ясно. Зато очень показательно вот это:

Doroszewski podaje: mieć imię albo mieć na imię;

[Pinia]

Analizując zwroty gramatycznie, to rzeczywiście inne konstrukcje.
Zadający pytanie wysnuł jednak hipotezę, że Mieć na imię ma związek z wyznawana prze Polaków religią. Moje przykłady odnosiły się raczej do warstwy znaczeniowej, logicznej. Bo zwrot mieć na głowie dom powiela wzorzec gramatyczny mieć na + biernik. 
Ale podkreślam, to tylko moje przypuszczenie, bo nie znalazłam wytłumaczenia w żadnych źródłach językoznawczych.