Латиница для украинского

[Hellerick]

Сравним с проектом, который лично вам кажется самым приемлемым.

Вот вам проект:

Karin Słoter

LUŤ

Roman



This edition is published by arrangement with Victoria Sanders and Associates, LLC

Perekładeno za vydanniam: Slaughter K. Triptych : A Novel / Karin Slaughter. — Dell, 2006. — 484 p.

Perekład z anglijśkoji Ołeny Lubenko

Dyzajner obkładynky Vitalija Kotlar



Roman «Luť» je literaturnym tvorom. Usi imena, personaži, miscia podij ta sami podiji buły abo narodženi v ujavi avtora, abo vykorystani nezumysno. Buď-jaka schožisť iz žyvymy abo pomerłymy luďmy, z jakymyś podijamy čy z misciamy realnoji diji je vypadkovoju.



Dla Kejt i Kejt



ČASTYNA 1



Gazeta «Dekatur-siti observer», 17 červnia 1985 roku



U Dekaturi vbyto nepovnolitniu



Učora vranci baťky znajšły pjatnadciatyričnu Meri-Elis Finni mertvoju u svojemu budynku na Adams-stryt. Žodnych detałej złočynu policija poky ne opryludnyła. Vidomo łyše, ščo ciu smerť vvažajuť ubyvstvom i ščo tych, koho ostannimy bačyły u tovarystvi Finni, vykłykały na dopyt. Naperedodni vvečeri Poł Finni, baťko divčyny i zastupnyk okružnoho prokurora okruhy Dikeb, zajavyv žurnalistam, ščo vin ne maje žodnoho sumnivu v tomu, ščo policija znajde vbyvciu joho dočky. Meri-Elis buła vidminnyceju, brała aktyvnu učasť u grupi sportyvnoji pidtrymky, neščodavno jiji obrały prezydentom desiatoho kłasu. Džereła, błyźki do slidstva, pidtverdyły, ščo tiło divčyny buło ponivečeno.



Rozdił 1

5 lutoho 2006 roku



Jidučy po Dikeb-aveniu v Grejdi, do Domivky, detektyv Majkł Ormvud słuchav po radiö futboł. Ščo błyžče vin buv do kvartału, to bilšu napruhu vidčuvav. Koły vin povernuv pravoruč, u bik rajonu, jakyj kopy družno nazyvały zonoju bojovych dij, joho tiło až vibruvało vid napružennia. Upravlinnia žytłovoho hospodarstva Atłanty potrochu požyrało samo sebe, i subsyduvannia mikrorajoniv na kštałt Grejdi zijšło naniveć. Nadto dorohoju buła miśka neruchomisť, nadto vełykymy — možłyvosti otrymaty vidkat. Dali po dorozi prostiahłosia misto Dekatur z joho modnymy restoranamy j budynkamy za miljony dołariv. Menš niž za mylu v protyłežnyj bik siajav zołotyj kupoł kapitolija štatu Džordžija. Grejdi, ščo łežyť miž nymy, łyšavsia žyvym nahaduvanniam pro te, ščo misto nadto zakłopotane, ščob nenavydity, ałe ne maje času j na te, ščob pikłuvatysia pro svojich.

Išov matč, tož vułyci buły majže bezludni. Prodavci narkotykiv i sutenery vziały sobi vychidnyj, ščob podyvytysia najdyvovyžniše z usich dyv: «Atłanta Fołkonz» hrały v Superkubku. Ałe poviji toho nedilnoho večora šče zaroblały sobi na žyttia, aby daty čołovikam, jaki regułiarno vidviduvały cerkvu, materiäł dla spovidi. Odna z divčat pomachała Majkłu, koły vin projiždžav povz nych, i vin pomachav u vidpoviď, dumajučy pro te, skilky policejśkych mašyn bez rozpiznavalnych znakiv zupyniałysia tut posered noči. Kopy kazały dyspetčeru, ščo v nych desiatychvyłynna pererva, potim znakamy pokazuvały komuś iz divčat pidijty j dopomohty jim rozriadytysia.

Devjatyj korpus stojav u hłybyni kvartału. To buła stara sporuda z červonoji cehły, poznačena grafiti Ščuriv, novoji bandy, jaka neščodavno zjavyłasia v Domivci. Pered korpusom stojały čotyry patrulni mašyny j šče odna bez rozpiznavalnych znakiv, obertałysia «majačky», potriskuvały raciji. Na parkovci meškanciv stoły čornyj «BMV» i kruteznyj «Linkoln Navigator». Dysky za desiať tysiač dołariv merechtiły zołotom u siajvi lichtariv. U Majkła buło vełyčezne bažannia vykrutyty kermo j zderty trochy farby z pozašlachovyka za simdesiat tysiač dołariv, ałe vin strymavsia. Vin skaženiv, koły bačyv dorohi mašyny, na jakych jizdyły klijenty povij. Za ostannij misiać Majkliv małyj vytiahnuvsia vhoru na čotyry diujmy, vyris iz usich svojich džynsiv, ałe kupivlu novoho odiahu dovełosia vidkłasty do nastupnoji zarpłatni. Tim nače poveni čekav, a tatkovi podatky jšły na te, ščob połehšuvaty žyttia cym bandytam.

Majkł ne vyjšov z mašyny odrazu, vin čekav. Išče kilka sekund posłuchav hru, nasołodžujučyś chvyłynoju spokoju, poky joho svit ne perevernuvsia dohory drygom. Vin słužyv u policiji majže pjatnadciať rokiv, pišov tudy odrazu pisla armiji, nadto pizno zbahnuvšy, ščo riznyci miž cymy dvoma syłamy nema nijakoji (chiba ščo začisky rizni). Majkł znav, ščo varto jomu vyjty z mašyny, j use zakrutyťsia, nače zavedenyj do meži hodynnyk. Bezsonni noči, neskinčenni začipky, jaki vestymuť u hłuchyj kut, načalstvo, jake dychatyme jomu v potyłyciu. Napevno, šče j presa ustriahne. I todi jomu v łyce tyciatymuť kameramy ščorazu, koły vin vychodytyme z viddiłka, navperejmy vykrykuvatymuť «Čomu vy dosi ne rozkryły spravu?», joho syn bačytyme ce vse v novynach i zapytuvatyme, čomu ci ludy taki serdyti na tatka.

U šybku postukav Koljer, mołodyj patrulnyj, jakyj mav taki nakačani bicepsy, ščo joho ruky ne prytyskałysia ščilno do bokiv. Vin žestom poprosyv Majkła opustyty vikno: pokrutyv mjasystoju rukoju, choča sam buv šče takyj zełenyj, ščo navriad čy jizdyv u starych mašynach, de skło opuskałosia za dopomohoju ručky.

Majkł natysnuv na knopku konsoli. Poky skło opuskałosia, skazav:

— Tak?

— Chto vyhraje?

— Ne «Atłanta», — vidpoviv Majkł, i Koljer kyvnuv, nače ničoho inšoho j ne očikuvav. Vostannie «Atłanta» hrała v Superkubku kilka rokiv tomu. «Denver» rozhromyv jich iz rachunkom 34:19.

— Jak tam Ken? — spytav Koljer.

— Ken je Ken, — korotko vidpoviv Majkł, ne bažajučy rozvyvaty temu pro zdorovja naparnyka.

— Joho dopomoha nam ne zavadyła b. — Patrulnyj kyvnuv hołovoju v bik korpusu. — Tam košmar.

Majkł promovčav. Chłopcevi neščodavno vypovnyłosia dvadciať, vin, napevno, dosi žyv u pidvali v budynku svojeji materi j dumav, ščo je spravžnim mužykom tilky tomu, ščo kožnoho ranku nadiahaje koburu z pistołetom. Kilkoch takych koljeriv Majkł zustričav u irakśkij pusteli, koły Buš-staršyj nadumav rozvjazaty vijnu. Usi vony buły ščeniatamy, až strybały vid neterplačky j mały charakternyj błysk v očach, jakyj svidčyv pro te, ščo vojuvaty vony pišły ne łyše zarady tryrazovoho charčuvannia i bezkoštovnoji osvity. Vony buły oderžymi čestiu j obovjazkom, usijeju tijeju figneju, jaku bačyły v tełevizori ta jakoju jich hoduvały verbuvalnyky, zryvajučy zi staršych kłasiv, mov styhli vyšni. Jim obiciały techničnu pidhotovku i vykonannia zavdań u tyłu — ščo zavhodno, aby vyrvaty pidpys na punktyrnij liniji. Bilšisť iz nych vidpravyły v pustelu peršym transportnym litakom, a tam jich perestrilały šče do toho, jak chłopci vstyhły nadity šołomy.

Iz budivli, smykajučy sebe za kravatku, nače jomu brakuvało povitria, vyjšov Ted Grir. Jak na čornoškiroho, łejtenant buv blidym, bo čas provodyv zdebilšoho za pyśmovym stołom, hrijučyś u promeniach fłuorescentnych łamp i čekajučy pensiji, ščob skonaty.

Pobačyvšy, ščo Majkł dosi sydyť u mašyni, vin nasupyvsia.

— Ty siohodni praciuvatymeš čy pokatatysia nadumav?

Majkł bez pospichu vytiah kluča iz zapaluvannia, same todi, koły po radiö počavsia komentar miž periödamy, i vyjšov z mašyny. Jak na misiać lutyj, večir vydavsia tepłyj, i kondyciönery, ščo jich ludy vstavlały u vikna, dzyžčały, jak bdžoły dovkoła vułyka.

— A ty čoho bajdyky bješ? — harknuv Grir na Koljera.

Koljeru vystačyło kłepky, ščob, opustyvšy pidboriddia do hrudej, nače jomu dały ščyhla po nosi, ščeznuty z očej.

— Ponivečyły jiji dobriače, — povidomyv Grir Majkłu. Vytiah z kyšeni chustočku i ster iz łoba pit. — Psychovanyj zbočeneć jakyjś.

Ce Majkł uže čuv, koły vidpoviv na dzvinok, jakyj zmusyv joho zlizty z dyvana u vitalni.

— De vona?

— Šostyj poverch. — Grir zhornuv chustynku v ochajnyj kvadrat i pokłav jiji do kyšeni. — U policiju dzvonyły z toho tełefonu. — Vin machnuv rukoju, pokazujučy na inšyj bik vułyci.

Majkł pobačyv perežytok mynułoho — tełefonnu budku. Nyni v usich buły mobiłky, osobłyvo u dyłeriv i bandytiv.

— Žinočyj hołos, — skazav jomu Grir. — Zapys bude v nas zavtra.

— Skilky času naši siudy jichały?

— Trydciať dvi chvyłyny, — vidpoviv Grir. Majkła zdyvuvało tilky te, ščo jichały ne dovše. Za danymy doslidžennia, jake proveły žurnalisty miscevych novyn, čas reaguvannia na ekstreni vykłyky z Grejdi stanovyv prybłyzno sorok pjať chvyłyn. A «švydka» jichała šče dovše. Grir povernuvsia do budynku z takym vyhladom, niby tam jomu garantuvały vidpuščennia hrichiv. — Sami my z cijeju spravoju ne vporajemosia, dovedeťsia poprosyty dopomohy.

Majkła taka dumka oburyła. Za statystykoju, Atłanta buła oseredkom złočynnosti v Ameryci, tož smerť jakojiś poviji navriad čy možna vvažaty čymoś ekstraordynarnym, a koły zvažyty na te, de jiji znajšły, i pohotiv.

— Jedyne, čoho meni ne vystačało dla povnoho ščastia, — ščob jakiś kretyny vkazuvały, jak meni vykonuvaty svoju robotu, — vidrizav vin.

— Kretyn, jakyj stojiť pered toboju, vvažaje, ščo same cioho tobi brakuje, — ne zmovčav łejtenant. Majkł vyrišyv ne sperečatysia. I ne tomu, ščo Grir ne terpiv nepokory. Prosto vin pohodyťsia z Majkłom, aby toj zamovk, a potim zrobyť po-svojemu. — Ce važkyj vypadok, — dodav Grir.

— Vony vsi važki, — nahadav jomu Majkł, vidčyniajučy zadni dverciata svojeji mašyny, ščob distaty pidžak vid kostiuma.

— U divčyny ne buło ni najmenšoho šansu, — viv dali Grir. — Jiji były, rizały, trachały vsima možłyvymy sposobamy. My majemo spravu z chvoroju na hołovu tvariukoju.

Majkł nadiahav pidžak, i jomu spało na dumku, ščo Grir hovoryť tak, nače prochodyť kastyng na HBO1.

— Kena vypysały z likarni. Skazav, ščo my mohły b jak-nebuď do nioho zaskočyty, navidaty.

Grir ščoś probelkotiv pro nadzvyčajnu zakłopotanisť i potupciav do mašyny, veś čas ozyrajučyś čerez płeče, nače bojavsia, ščo Majkł pide slidom. Majkł dočekavsia, koły joho šef siade v mašynu i vyjide z parkuvalnoho majdančyka, a todi popriamuvav do budynku.

Bila dverej, pokłavšy ruky na rukivja pistołeta, stojav Koljer. Napevno, vin dumav, ščo nese vartu, ałe Majkł znav, ščo ludyna, jaka skojiła cej złočyn, ne poverneťsia. Žinku vin prykinčyv, i robyty jomu tut ničoho.

— A švydko šef pojichav, — vidznačyv Koljer.

— Diakuju, ščo trymaješ u kursi podij.

Majkł zibravsia z duchom i vidčynyv dveri, dozvołyvšy vohkomu temnomu budynku vsmoktaty sebe vseredynu. Toj, chto projektuvav Domivku, javno dumav ne pro ščasłyvych ditłachiv, jaki povertajuťsia dodomu zi škoły, ščob popołudnuvaty mołokom i tepłym, ščojno z duchovky pečyvom. Na peršomu płani buła bezpeka, tomu vidkrytych miscyn tut minimum, a vsi łampočky v pidjizdi zagratovani stałevoju sitkoju. Na hołych betonnych stinach traplałysia vuzeńki vikoncia, zahnani v tisni kutky. Stałevi prožyłky drotu u skli nahaduvały rivnomirnu pavutynu. Poverchni, jaki kołyś davno pofarbuvały u biłyj kolir, vkryvała farba z bałončykiv. Teper tut riabotiło vid mitok riznych band, poperedžeń i riznomanitnych povidomłeń. Pravoruč vid vchidnych dverej chtoś, mov kurka łapoju, naškriabav: «Kim — kurva! Kim — kurva! Kim — kurva!»

Majkł podyvyvsia vhoru na schodovu klitku j narachuvav šisť poverchiv. Raptom bila nioho z tychym skrypinniam pročynyłysia dveri. Vin povernuvsia j pobačyv staru temnoškiru žinku, jaka pylno joho rozdyvlałasia. Jiji vuhilno-temni oči vyzyrały z-za kraju stałevych dverej.

— Policija. — Vin pidniav uhoru posvidčennia. — Ne bijtesia.

Za spynoju v neji jurmyłysia četvero stareńkych žinok; usi, krim odnijeji, afro-amerykanky. Majkł znav, ščo vony ne majuť žodnoho namiru jomu dopomahaty. Grejdi, jak i buď-jakyj nevełykyj rajon, bahativ plitkamy, i pered nym buły ti roty, zavdiaky jakym konvejer postačannia svižych plitok nikoły ne zupyniavsia.

Ta vse ž vin musyv zapytaty.

— Chto-nebuď iz vas ščoś bačyv?

Vony razom pochytały hołovamy — dostotu pesyky na došci pryładiv Grejdi.

— Čudovo, — skazav Majkł, chovajučy v kyšeniu posvidčennia, i popriamuvav do schodiv. — Diakuju, ščo dopomahajete pidtrymuvaty pravoporiadok u vašomu rajoni.

— Ce tvoja robota, kozeł, — vidrizała žinka.

Uže postavyvšy nohu na nyžniu schodynku, vin zupynyvsia. Povernuvsia do staroji j podyvyvsia jij v oči. Vona vidpoviła takym samym priamym pohladom — stareči oči slozyłysia, chodyły zliva napravo, nenače vona čytała knyhu joho žyttia. Cia miniätiurna žinka buła mołodša za inšych, jij neščodavno perevałyło za simdesiat, ałe jiji vołossia zdavałosia syvišym, niž u pryjatelok. Škiru dovkoła rota prorizały zmoršky-pavutynky — rezultat dovhych rokiv smoktannia cyharok. Husta syvyna vkryvała ne łyše jiji hołovu, na pidboriddi styrčały taki sami syvi zavytky, schoži na dredy. Pomada v neji buła jakohoś lačnoho vidtinku pomaranči, najdyvnišoho z usich, jaki jomu dovodyłosia bačyty na žinočych hubach.

— Jak vas zvaty? — zapytav Majkł.

Vykłyčno vypnuvšy pidboriddia, vona, tym ne menše, vidpoviła:

— Nora.

— Chtoś podzvonyv u słužbu poriatunku z tełefonnoji budky, ščo nadvori.

— Spodivajuś, opisla cia ludyna pomyła ruky.

Majkł mymovoli vsmichnuvsia.

— Vy jiji znały?

— My vsi jiji znały. — Jiji ton promovysto svidčyv, ščo vona bahato zamovčuje, ałe tupohołovomu kopu ničoho rozkazuvaty ne zbyrajeťsia.

Nora točno ne mała za płečyma universytetśkoho dypłoma, prote i Majkł nikoły ne jniav doviry do cych štuk. Oči žinky vykazuvały hostryj rozum. Vona mała vułyčnu kmitłyvisť. U takych netriach, jak Grejdi, važko dožyty do starosti, jakščo ty durnyj.

Majkł prybrav nohu zi schodynky j pišov do zhrajky žinok.

— Vona praciuvała?

Nora pylno dyvyłasia na nioho, pohlad dosi buv oberežnym.

— Nočamy.

— Vona buła česna divčyna, — dodała odna z žinok z-poza Norynoji spyny.

Nora coknuła jazykom.

— Taka mołodeńka. — U toni, jakym vona promovyła nastupni słova, zvučała notka vykłyku. — Take žyttia dla neji ne hodyłosia, ałe ščo šče vona mohła vdijaty?

Majkł kyvnuv, nače rozumijučy, pro ščo jdeťsia.

— Postijni klijenty v neji buły?

Usi žinky znovu pochytały hołovamy, a Nora skazała:

— Vona dodomu roboty nikoły ne brała.

Сравнивайте.

[АрК]

А сам проект можно, а не просто текст?

[Hellerick]

Я не знаю автора. Похоже на помесь проектов Лозинского (буквы L/Ł) и Иречека (шипящие и V). Но всё устроено достаточно очевидно.

Вроде бы, здесь должна быть библиотечка книга на укролатинице — сам не могу быть уверен, т. к. сайт доступен только с Украины.

[АрК]

Тот же текст

Lw̃tˊ
Clotar Qurin


Čuctjnu 1
     
     
     
Huzatu "Daqutwr-citi obcarvar", 17 čarvnũ 1985 roqw
     
     
     
W Daqutwri vbjto napovnolitnw̃
     
Wčoru vrunži butˊqj znuỹslj pˊũtnudžũtjričnw Mari-Alic Finni martvow̃ w cvoemw bwdjnqw nu Udumc-ctrjt. Godnjk datulaỹ zločjnw poližiũ poqj na oprjlw̃dnjlu. Vidomo ljsa, šo žw̃ cmartˊ vvuguw̃tˊ wbjvctvom i šo tjk, qoho octunnimj bučjlj w tovurjctvi Finni, vjqljqulj nu dopjt. Nuparadodni vvačari Pol Finni, butˊqo divčjnj i zuctwpnjq oqrwgnoho proqwroru oqrwhj Diqab, zuũvjv gwrnulictum, šo vin na mue godnoho cwmnivw v tomw, šo poližiũ znuỹda vbjvžw̃ ỹoho dočqj. Mari-Alic bwlu vidminnjžaw̃, brulu uqtjvnw wčuctˊ w hrwpi cportjvnoy pidtrjmqj, našoduvno yy obrulj prazjdantom dacũtoho qlucw. Ĝaralu, bljzˊqi do clidctvu, pidtvardjlj, šo tilo divčjnj bwlo ponivačano.
     
     
Rozdil 1
     
     
     
5 lw̃toho 2006 roqw
     
Ydwčj po Diqab-uvanw̃ v Ǧraỹdi, do Domivqj, dataqtjv Muỹql Ormvwd clwkuv po rudio fwtbol. Šo bljgča vin bwv do qvurtulw, to bilˊsw nuprwhw vidčwvuv. Qolj vin povarnwv pruvorwč, w biq ruỹonw, ũqjỹ qopj drwgno nuzjvulj zonow̃ boỹovjk diỹ, ỹoho tilo ug vibrwvulo vid nuprwgannũ. Wpruvlinnũ gjtlovoho hocpodurctvu Utluntj potrokw pogjrulo cumo caba, i cwbcjdwvunnũ miqroruỹoniv nu qstult Ǧraỹdi ziỹslo nunivažˊ. Nudto dorohow̃ bwlu micˊqu narwkomictˊ, nudto valjqjmj - mogljvocti otrjmutj vidqut. Duli po dorozi proctũhlocũ micto Daqutwr z ỹoho modnjmj ractorunumj ỹ bwdjnqumj zu milˊỹonj doluriv. Mans nig zu mjlw̃ v protjlagnjỹ biq cũũv zolotjỹ qwpol qupitoliũ stutw Ĝorĝiũ. Ǧraỹdi, šo lagjtˊ mig njmj, ljsuvcũ gjvjm nuhudwvunnũm pro ta, šo micto nudto zuqlopotuna, šob nanuvjditj, ula na mue čucw ỹ nu ta, šob piqlwvutjcũ pro cvoyk.
  Isov mutč, tog vwljži bwlj muỹga bazlw̃dni. Produvži nurqotjqiv i cwtanarj vzũlj cobi vjkidnjỹ, šob podjvjtjcũ nuỹdjvovjgnisa z wcik djv: "Utluntu Folqonz" hrulj v Cwparqwbqw. Ula poviy toho nadilˊnoho vačoru ša zuroblũlj cobi nu gjttũ, ubj dutj čoloviqum, ũqi rahwlũrno vidvidwvulj žarqvw, mutariul dlũ cpovidi. Odnu z divčut pomukulu Muỹqlw, qolj vin proygĝuv povz njk, i vin pomukuv w vidpovidˊ, dwmuw̃čj pro ta, cqilˊqj poližaỹcˊqjk musjn baz rozpiznuvulˊnjk znuqiv zwpjnũljcũ twt pocarad noči. Qopj quzulj djcpatčarw, šo v njk dacũtjkvjljnnu pararvu, potim znuqumj poquzwvulj qomwcˊ iz divčut pidiỹtj ỹ dopomohtj ym rozrũdjtjcũ.
  Davˊũtjỹ qorpwc ctoũv w hljbjni qvurtulw. To bwlu cturu cporwdu z čarvonoy žahlj, poznučanu hrufiti Šwriv, novoy bundj, ũqu našoduvno zˊũvjlucũ v Domivži. Parad qorpwcom ctoũlj čotjrj putrwlˊni musjnj ỹ ša odnu baz rozpiznuvulˊnjk znuqiv, obartuljcũ "muũčqj", potricqwvulj ružiy. Nu purqovži masqunživ ctolj čornjỹ "BMV" i qrwtaznjỹ "Linqolˊn Nuvihutor". Djcqj zu dacũtˊ tjcũč doluriv maraktilj zolotom w cũỹvi likturiv. W Muỹqlu bwlo valjčazna bugunnũ vjqrwtjtj qarmo ỹ zdartj trokj furbj z pozuslũkovjqu zu cimdacũt tjcũč doluriv, ula vin ctrjmuvcũ. Vin cquganiv, qolj bučjv dorohi musjnj, nu ũqjk yzdjlj qlientj poviỹ. Zu octunniỹ micũžˊ Muỹqliv muljỹ vjtũhnwvcũ vhorw nu čotjrj dw̃ỹmj, vjric iz wcik cvoyk ĝjnciv, ula qwpivlw̃ novoho odũhw dovalocũ vidqluctj do nuctwpnoy zurplutni. Tim nuča povani čaquv, u tutqovi podutqj ỹslj nu ta, šob polahswvutj gjttũ žjm bundjtum.
  Muỹql na vjỹsov z musjnj odruzw, vin čaquv. Iša qilˊqu caqwnd poclwkuv hrw, nucoloĝww̃čjcˊ kvjljnow̃ cpoqow̃, poqj ỹoho cvit na paravarnwvcũ dohorj drjґom. Vin clwgjv w poližiy muỹga pˊũtnudžũtˊ roqiv, pisov twdj odruzw piclũ urmiy, nudto pizno zbuhnwvsj, šo riznjži mig žjmj dvomu cjlumj namu niũqoy (kibu šo zučicqj rizni). Muỹql znuv, šo vurto ỹomw vjỹtj z musjnj, ỹ wca zuqrwtjtˊcũ, nuča zuvadanjỹ do magi hodjnnjq. Bazconni noči, nacqinčanni zučipqj, ũqi vactjmwtˊ w hlwkjỹ qwt, nučulˊctvo, ũqa djkutjma ỹomw v potjljžw̃. Nupavno, ša ỹ pracu wctrũhna. I todi ỹomw v ljža tjžũtjmwtˊ qumarumj šoruzw, qolj vin vjkodjtjma z viddilqu, nuvparaỹmj vjqrjqwvutjmwtˊ "Čomw vj doci na rozqrjlj cpruvw?", ỹoho cjn bučjtjma ža vca v novjnuk i zupjtwvutjma, čomw ži lw̃dj tuqi cardjti nu tutqu.
  W sjbqw poctwquv Qolˊer, molodjỹ putrwlˊnjỹ, ũqjỹ muv tuqi nuqučuni bižapcj, šo ỹoho rwqj na prjtjcquljcũ šilˊno do boqiv. Vin gactom poprocjv Muỹqlu opwctjtj viqno: poqrwtjv mˊũcjctow̃ rwqow̃, koču cum bwv ša tuqjỹ zalanjỹ, šo nuvrũd čj yzdjv w cturjk musjnuk, da cqlo opwcqulocũ zu dopomohow̃ rwčqj.
  Muỹql nutjcnwv nu qnopqw qoncoli. Poqj cqlo opwcqulocũ, cquzuv:
  - Tuq?
  - Kto vjhrue?
  - Na "Utluntu", - vidpoviv Muỹql, i Qolˊer qjvnwv, nuča ničoho insoho ỹ na očiqwvuv. Voctunne "Utluntu" hrulu v Cwparqwbqw qilˊqu roqiv tomw. "Danvar" rozhromjv yk iz rukwnqom 34:19.
  - Ũq tum Qan? - cpjtuv Qolˊer.
  - Qan e Qan, - qorotqo vidpoviv Muỹql, na buguw̃čj rozvjvutj tamw pro zdorovˊũ nupurnjqu.
  - Ỹoho dopomohu num na zuvudjlu b. - Putrwlˊnjỹ qjvnwv holovow̃ v biq qorpwcw. - Tum qosmur.
  Muỹql promovčuv. Klopžavi našoduvno vjpovnjlocũ dvudžũtˊ, vin, nupavno, doci gjv w pidvuli v bwdjnqw cvoey mutari ỹ dwmuv, šo e cpruvgnim mwgjqom tilˊqj tomw, šo qognoho runqw nudũhue qobwrw z pictolatom. Qilˊqok tuqjk qolˊeriv Muỹql zwctričuv w iruqcˊqiỹ pwctali, qolj Bws-ctursjỹ nudwmuv rozvˊũzutj viỹnw. Wci vonj bwlj šanũtumj, ug ctrjbulj vid natarplũčqj ỹ mulj kuruqtarnjỹ bljcq v očuk, ũqjỹ cvidčjv pro ta, šo vow̃vutj vonj pislj na ljsa zurudj trjruzovoho kurčwvunnũ i bazqostovnoy ocvitj. Vonj bwlj odargjmi čactw̃ ỹ obovˊũzqom, wciew̃ tiew̃ fihnaw̃, ũqw bučjlj v talavizori tu ũqow̃ yk hodwvulj varbwvulˊnjqj, zrjvuw̃čj zi ctursjk qluciv, mov ctjhli vjsni. Ym obižũlj takničnw pidhotovqw i vjqonunnũ zuvdunˊ w tjlw - šo zuvhodno, ubj vjrvutj pidpjc nu pwnqtjrniỹ liniy. Bilˊsictˊ iz njk vidpruvjlj v pwctalw̃ parsjm truncportnjm lituqom, u tum yk paractrilũlj ša do toho, ũq klopži vctjhlj nuditj solomj.
  Iz bwdivli, cmjquw̃čj caba zu qruvutqw, nuča ỹomw bruqwvulo povitrũ, vjỹsov Tad Ǧrir. Ũq nu čornosqiroho, laỹtanunt bwv blidjm, bo čuc provodjv zdabilˊsoho zu pjcˊmovjm ctolom, hriw̃čjcˊ w promanũk flworacžantnjk lump i čaquw̃čj panciy, šob cqonutj.
  Pobučjvsj, šo Muỹql doci cjdjtˊ w musjni, vin nucwpjvcũ.
  - Tj cˊohodni pružw̃vutjmas čj poqututjcũ nudwmuv?
  Muỹql baz pocpikw vjtũh qlw̃ču iz zupulw̃vunnũ, cuma todi, qolj po rudio počuvcũ qomantur mig pariodumj, i vjỹsov z musjnj. Ũq nu micũžˊ lw̃tjỹ, vačir vjduvcũ tapljỹ, i qondjžionarj, šo yk lw̃dj vctuvlũlj w viqnu, ẑjgčulj, ũq bĝolj dovqolu vwljqu.
  - U tj čoho buỹdjqj bˊes? - hurqnwv Ǧrir nu Qolˊeru.
  Qolˊerw vjctučjlo qlapqj, šob, opwctjvsj pidboriddũ do hrwdaỹ, nuča ỹomw dulj šjhlũ po noci, šaznwtj z očaỹ.
  - Ponivačjlj yy dobrũča, - povidomjv Ǧrir Muỹqlw. Vjtũh z qjsani kwctočqw i ctar iz lobu pit. - Pcjkovunjỹ zbočanažˊ ũqjỹcˊ.
  Ža Muỹql wga čwv, qolj vidpoviv nu ẑvinoq, ũqjỹ zmwcjv ỹoho zliztj z djvunu w vitulˊni.
  - Da vonu?
  - Soctjỹ povark. - Ǧrir zhornwv kwctjnqw v okuỹnjỹ qvudrut i poqluv yy do qjsani. - W poližiw̃ ẑvonjlj z toho talafonw. - Vin muknwv rwqow̃, poquzww̃čj nu insjỹ biq vwljži.
  Muỹql pobučjv paragjtoq mjnwloho - talafonnw bwdqw. Njni v wcik bwlj mobilqj, ocobljvo w djlariv i bundjtiv.
  - Ginočjỹ holoc, - cquzuv ỹomw Ǧrir. - Zupjc bwda v nuc zuvtru.
  - Cqilˊqj čucw nusi cw̃dj ykulj?
  - Trjdžũtˊ dvi kvjljnj, - vidpoviv Ǧrir. Muỹqlu zdjvwvulo tilˊqj ta, šo ykulj na dovsa. Zu dunjmj docliĝannũ, ũqa provalj gwrnulictj micžavjk novjn, čuc rauhwvunnũ nu aqctrani vjqljqj z Ǧraỹdi ctunovjv prjbljzno coroq pˊũtˊ kvjljn. U "svjdqu" ykulu ša dovsa. Ǧrir povarnwvcũ do bwdjnqw z tuqjm vjhlũdom, nibj tum ỹomw huruntwvulj vidpwšannũ hrikiv. - Cumi mj z žiew̃ cpruvow̃ na vporuemocũ, dovadatˊcũ poprocjtj dopomohj.
  Muỹqlu tuqu dwmqu obwrjlu. Zu ctutjctjqow̃, Utluntu bwlu ocaradqom zločjnnocti v Umarjži, tog cmartˊ ũqoycˊ poviy nuvrũd čj mognu vvugutj čjmocˊ aqctruordjnurnjm, u qolj zvugjtj nu ta, da yy znuỹslj, i pohotiv.
  - Edjna, čoho mani na vjctučulo dlũ povnoho šuctũ, - šob ũqicˊ qratjnj vquzwvulj, ũq mani vjqonwvutj cvow̃ robotw, - vidrizuv vin.
  - Qratjn, ũqjỹ ctoytˊ parad tobow̃, vvugue, šo cuma žˊoho tobi bruqwe, - na zmovčuv laỹtanunt. Muỹql vjrisjv na cparačutjcũ. I na tomw, šo Ǧrir na tarpiv napoqorj. Procto vin pohodjtˊcũ z Muỹqlom, ubj toỹ zumovq, u potim zrobjtˊ po-cvoemw. - Ža vugqjỹ vjpudoq, - doduv Ǧrir.
  - Vonj vci vugqi, - nuhuduv ỹomw Muỹql, vidčjnũw̃čj zudni dvaržũtu cvoey musjnj, šob dictutj piĝuq vid qoctw̃mu.
  - W divčjnj na bwlo ni nuỹmansoho suncw, - viv duli Ǧrir. - Yy bjlj, rizulj, trukulj vcimu mogljvjmj cpocobumj. Mj muemo cpruvw z kvorow̃ nu holovw tvurw̃qow̃.
  Muỹql nudũhuv piĝuq, i ỹomw cpulo nu dwmqw, šo Ǧrir hovorjtˊ tuq, nuča prokodjtˊ quctjnh nu HBO1.
  - Qanu vjpjculj z liqurni. Cquzuv, šo mj mohlj b ũq-nabwdˊ do nˊoho zucqočjtj, nuvidutj.
  Ǧrir šocˊ probalˊqotiv pro nuẑvjčuỹnw zuqlopotunictˊ i potwpžũv do musjnj, vacˊ čuc ozjruw̃čjcˊ čaraz plača, nuča boũvcũ, šo Muỹql pida clidom. Muỹql dočaquvcũ, qolj ỹoho saf cũda v musjnw i vjyda z purqwvulˊnoho muỹdunčjqu, u todi poprũmwvuv do bwdjnqw.
  Bilũ dvaraỹ, poqluvsj rwqj nu rwqivˊũ pictolatu, ctoũv Qolˊer. Nupavno, vin dwmuv, šo naca vurtw, ula Muỹql znuv, šo lw̃djnu, ũqu cqoylu žaỹ zločjn, na povarnatˊcũ. Ginqw vin prjqinčjv, i robjtj ỹomw twt ničoho.
  - U svjdqo saf poykuv, - viẑnučjv Qolˊer.
  - Dũqww̃, šo trjmues w qwrci podiỹ.
  Muỹql zibruvcũ z dwkom i vidčjnjv dvari, dozvoljvsj vohqomw tamnomw bwdjnqw vcmoqtutj caba vcaradjnw. Toỹ, kto proaqtwvuv Domivqw, ũvno dwmuv na pro šucljvjk ditlukiv, ũqi povartuw̃tˊcũ dodomw zi sqolj, šob popolwdnwvutj moloqom i tapljm, šoỹno z dwkovqj pačjvom. Nu parsomw pluni bwlu bazpaqu, tomw vidqrjtjk micžjn twt minimwm, u vci lumpočqj v pidˊyzdi zuґrutovuni ctulavow̃ citqow̃. Nu holjk batonnjk ctinuk truplũljcũ vwzanˊqi viqonžũ, zuhnuni v ticni qwtqj. Ctulavi progjlqj drotw w cqli nuhudwvulj rivnomirnw puvwtjnw. Povarkni, ũqi qoljcˊ duvno pofurbwvulj w biljỹ qolir, vqrjvulu furbu z bulončjqiv. Tapar twt rũbotilo vid mitoq riznjk bund, poparaĝanˊ i riznomunitnjk povidomlanˊ. Pruvorwč vid vkidnjk dvaraỹ ktocˊ, mov qwrqu lupow̃, nusqrũbuv: "Qim - qwrvu! Qim - qwrvu! Qim - qwrvu!"
  Muỹql podjvjvcũ vhorw nu ckodovw qlitqw ỹ nurukwvuv sictˊ povarkiv. Ruptom bilũ nˊoho z tjkjm cqrjpinnũm pročjnjljcũ dvari. Vin povarnwvcũ ỹ pobučjv cturw tamnosqirw ginqw, ũqu pjlˊno ỹoho rozdjvlũlucũ. Yy vwhilˊno-tamni oči vjzjrulj z-zu qruw̃ ctulavjk dvaraỹ.
  - Poližiũ. - Vin pidnũv whorw pocvidčannũ. - Na biỹtacũ.
  Zu cpjnow̃ v nay w̃rmjljcũ čatvaro cturanˊqjk ginoq; wci, qrim odniey, ufro-umarjqunqj. Muỹql znuv, šo vonj na muw̃tˊ godnoho numirw ỹomw dopomuhutj. Ǧraỹdi, ũq i bwdˊ-ũqjỹ navaljqjỹ ruỹon, buhutiv plitqumj, i parad njm bwlj ti rotj, zuvdũqj ũqjm qonvaer poctučunnũ cvigjk plitoq niqolj na zwpjnũvcũ.
  Tu vca g vin mwcjv zupjtutj.
  - Kto-nabwdˊ iz vuc šocˊ bučjv?
  Vonj ruzom pokjtulj holovumj - doctotw pacjqj nu dosži prjludiv Ǧraỹdi.
  - Čwdovo, - cquzuv Muỹql, kovuw̃čj v qjsanw̃ pocvidčannũ, i poprũmwvuv do ckodiv. - Dũqww̃, šo dopomuhueta pidtrjmwvutj pruvoporũdoq w vusomw ruỹoni.
  - Ža tvoũ robotu, qozal, - vidrizulu ginqu.
  Wga poctuvjvsj nohw nu njgnw̃ ckodjnqw, vin zwpjnjvcũ. Povarnwvcũ do cturoy ỹ podjvjvcũ yỹ v oči. Vonu vidpovilu tuqjm cumjm prũmjm pohlũdom - cturači oči clˊozjljcũ, kodjlj zlivu nupruvo, nanuča vonu čjtulu qnjhw ỹoho gjttũ. Žũ miniutw̃rnu ginqu bwlu molodsu zu insjk, yỹ našoduvno paravuljlo zu cimdacũt, ula yy voloccũ zduvulocũ cjvisjm, nig w prjũtalˊoq. Sqirw dovqolu rotu prorizulj zmorsqj-puvwtjnqj - razwlˊtut dovhjk roqiv cmoqtunnũ žjhuroq. Hwctu cjvjnu vqrjvulu na ljsa yy holovw, nu pidboriddi ctjrčulj tuqi cumi cjvi zuvjtqj, ckogi nu dradj. Pomudu v nay bwlu ũqohocˊ lũčnoho vidtinqw pomurunči, nuỹdjvnisoho z wcik, ũqi ỹomw dovodjlocũ bučjtj nu ginočjk hwbuk.
  - Ũq vuc zvutj? - zupjtuv Muỹql.
  Vjqljčno vjpnwvsj pidboriddũ, vonu, tjm na mansa, vidpovilu:
  - Noru.
  - Ktocˊ poẑvonjv w clwgbw porũtwnqw z talafonnoy bwdqj, šo nudvori.
  - Cpodivuw̃cˊ, opiclũ žũ lw̃djnu pomjlu rwqj.
  Muỹql mjmovoli vcmiknwvcũ.
  - Vj yy znulj?
  - Mj vci yy znulj. - Yy ton promovjcto cvidčjv, šo vonu buhuto zumovčwe, ula twpoholovomw qopw ničoho rozquzwvutj na zbjruetˊcũ.
  Noru točno na mulu zu plačjmu wnivarcjtatcˊqoho djplomu, prota i Muỹql niqolj na ỹnũv dovirj do žjk stwq. Oči ginqj vjquzwvulj hoctrjỹ rozwm. Vonu mulu vwljčnw qmitljvictˊ. W tuqjk natrũk, ũq Ǧraỹdi, vugqo dogjtj do cturocti, ũqšo tj dwrnjỹ.
  Muỹql prjbruv nohw zi ckodjnqj ỹ pisov do zhruỹqj ginoq.
  - Vonu pružw̃vulu?
  Noru pjlˊno djvjlucũ nu nˊoho, pohlũd doci bwv obaragnjm.
  - Nočumj.
  - Vonu bwlu čacnu divčjnu, - dodulu odnu z ginoq z-pozu Norjnoy cpjnj.
  Noru žoqnwlu ũzjqom.
  - Tuqu molodanˊqu. - W toni, ũqjm vonu promovjlu nuctwpni clovu, zvwčulu notqu vjqljqw. - Tuqa gjttũ dlũ nay na hodjlocũ, ula šo ša vonu mohlu vdiũtj?
  Muỹql qjvnwv, nuča rozwmiw̃čj, pro šo ỹdatˊcũ.
  - Poctiỹni qlientj v nay bwlj?
  Wci ginqj znovw pokjtulj holovumj, u Noru cquzulu:
  - Vonu dodomw robotj niqolj na brulu.

[Hellerick]

Зачем вы это делаете? Серьезно.
Это тайнопись?

[АрК]

Вполне понятный текст.

[Python]

Неинтуитивно, сложно читать не подсматривая в таблицу.

[Hellerick]

Вполне понятный текст.

Я там могу дешифровать в среднем по одному слову на строчку.

[qlockx]

UkrLat 1.0

A B C Č Ć D D́ E F G H I J K L Ĺ M N Ń O P R Ŕ S Š Ś T T́ U V Y Z Ž Ź

Транслитерация:

А - A
Б - B
В - V
Г - H
Ґ - G
Д - D
Е - E
Є - IE/JE¹
Ж - Ž
З - Z
И - Y
І - I
Ї - JI
Й - J
К - K
Л - L
М - M
Н - N
О - O
П - P
Р - R
С - S
Т - T
У - U
Ф - F
Х - CH
Ц - C
Ч - Č
Ш - Š
Щ - ŠČ
Ь - Акут (ć ś ź ŕ ĺ ń t́ d́)
Ю - IU/JU¹
Я - IA/JA¹
ЬО/ЙО - IO/JO¹
' - J²

Примечания:

1) После согласной "мягкие" гласные записываются как i-диграфы: нього - nioho, бюро - biuro. После гласной и в начале слов пишутся как j + гласная: йогурт - johurt, Європа - Jevropa.

2) После разделительного апострофа "мягкие" гласные пишутся как j + гласная, а апостроф не пишется: п'яний - pjanyj, об'єм - objem.

3) Буквы Q,W,X используются только в именах собственных и названиях каких-либо торговых марок (которые всегда пишутся как в оригинале).

Пример текста:

Himn Ukrajiny

Šče ne vmerla Ukrajiny i slava, i volia,
Šče nam, brattia molodiji, usmichnet́sia dolia.
Zhynut́ naši vorižeńky, jak rosa na sonci.
Zapanujem i my, brattia, u svojij storonci.

Dušu j tilo my položym za našu svobodu,
I pokažem, ščo my, brattia, kozaćkoho rodu.
Dušu j tilo my položym za našu svobodu,
I pokažem, ščo my, brattia, kozaćkoho rodu.

[Python]

1) После согласной "мягкие" гласные записываются как i-диграфы: нього - nioho, бюро - biuro.

Совершенно неудачное решение, которое зачем-то пихают во все украинские латиницы. При том, что в украинском возможно сочетание і+гласная, читаемое как две гласные. Запишите слова: діалог, дякую, діяч.

[qlockx]

1) После согласной "мягкие" гласные записываются как i-диграфы: нього - nioho, бюро - biuro.

Совершенно неудачное решение, которое зачем-то пихают во все украинские латиницы. При том, что в украинском возможно сочетание і+гласная, читаемое как две гласные. Запишите слова: діалог, дякую, діяч.

У меня в случае возможности неправильного чтения ставится диерезис над буквой: dïaloh, diakuju, dijač.

[Python]

1) После согласной "мягкие" гласные записываются как i-диграфы: нього - nioho, бюро - biuro.

Совершенно неудачное решение, которое зачем-то пихают во все украинские латиницы. При том, что в украинском возможно сочетание і+гласная, читаемое как две гласные. Запишите слова: діалог, дякую, діяч.

У меня в случае возможности неправильного чтения ставится диерезис над буквой: dïaloh, diakuju, dijač.

В таком случае, букву Ï следует указать в алфавите, а все случаи ее использования — отчетливо выписать, чего сделано не было. Существует как минимум два подхода к расстановке исправляющих диерезисов: dïaloh, diäloh — второй вариант требует бо́льшего количества дополнительных букв в алфавите (и, соответственно, на клавиатуре), но более соответствует практике использования этого диакритика в других языках.

Впрочем, даже с таким уточнением подход ужасно неудобен. Примерно так: нужно надеть обувь размера меньшего, чем нога — для этого мы отрубаем себе большой палец и надеваем туфельку — но ходить так больно, поэтому приходится ходить на костылях — но костыли занимают руки, поэтому нам нужны дополнительные механические протезы рук, чтобы брать предметы. Не даром из всех «настоящих» славянских латиниц диграфами IA, IU, IE обзавелся только польский алфавит (но он вообще перенасыщен диграфами по сравнению с чешским, словацким и гаевицей).

[iopq]

Увы, это только на первый взгляд украинский легко романизируется.

Ну вот, например, мне в ВК попадалось:

Karin Słoter

LUŤ

Roman



This edition is published by arrangement with Victoria Sanders and Associates, LLC

Perekładeno za vydanniam: Slaughter K. Triptych : A Novel / Karin Slaughter. — Dell, 2006. — 484 p.

Perekład z anglijśkoji Ołeny Lubenko

Dyzajner obkładynky Vitalija Kotlar



Roman «Luť» je literaturnym tvorom. Usi imena, personaži, miscia podij ta sami podiji buły abo narodženi v ujavi avtora, abo vykorystani nezumysno. Buď-jaka schožisť iz žyvymy abo pomerłymy luďmy, z jakymyś podijamy čy z misciamy realnoji diji je vypadkovoju.



Dla Kejt i Kejt



ČASTYNA 1



Gazeta «Dekatur-siti observer», 17 červnia 1985 roku



U Dekaturi vbyto nepovnolitniu



Učora vranci baťky znajšły pjatnadciatyričnu Meri-Elis Finni mertvoju u svojemu budynku na Adams-stryt. Žodnych detałej złočynu policija poky ne opryludnyła. Vidomo łyše, ščo ciu smerť vvažajuť ubyvstvom i ščo tych, koho ostannimy bačyły u tovarystvi Finni, vykłykały na dopyt. Naperedodni vvečeri Poł Finni, baťko divčyny i zastupnyk okružnoho prokurora okruhy Dikeb, zajavyv žurnalistam, ščo vin ne maje žodnoho sumnivu v tomu, ščo policija znajde vbyvciu joho dočky. Meri-Elis buła vidminnyceju, brała aktyvnu učasť u grupi sportyvnoji pidtrymky, neščodavno jiji obrały prezydentom desiatoho kłasu. Džereła, błyźki do slidstva, pidtverdyły, ščo tiło divčyny buło ponivečeno.



Rozdił 1

5 lutoho 2006 roku



Jidučy po Dikeb-aveniu v Grejdi, do Domivky, detektyv Majkł Ormvud słuchav po radiö futboł. Ščo błyžče vin buv do kvartału, to bilšu napruhu vidčuvav. Koły vin povernuv pravoruč, u bik rajonu, jakyj kopy družno nazyvały zonoju bojovych dij, joho tiło až vibruvało vid napružennia. Upravlinnia žytłovoho hospodarstva Atłanty potrochu požyrało samo sebe, i subsyduvannia mikrorajoniv na kštałt Grejdi zijšło naniveć. Nadto dorohoju buła miśka neruchomisť, nadto vełykymy — možłyvosti otrymaty vidkat. Dali po dorozi prostiahłosia misto Dekatur z joho modnymy restoranamy j budynkamy za miljony dołariv. Menš niž za mylu v protyłežnyj bik siajav zołotyj kupoł kapitolija štatu Džordžija. Grejdi, ščo łežyť miž nymy, łyšavsia žyvym nahaduvanniam pro te, ščo misto nadto zakłopotane, ščob nenavydity, ałe ne maje času j na te, ščob pikłuvatysia pro svojich.

Išov matč, tož vułyci buły majže bezludni. Prodavci narkotykiv i sutenery vziały sobi vychidnyj, ščob podyvytysia najdyvovyžniše z usich dyv: «Atłanta Fołkonz» hrały v Superkubku. Ałe poviji toho nedilnoho večora šče zaroblały sobi na žyttia, aby daty čołovikam, jaki regułiarno vidviduvały cerkvu, materiäł dla spovidi. Odna z divčat pomachała Majkłu, koły vin projiždžav povz nych, i vin pomachav u vidpoviď, dumajučy pro te, skilky policejśkych mašyn bez rozpiznavalnych znakiv zupyniałysia tut posered noči. Kopy kazały dyspetčeru, ščo v nych desiatychvyłynna pererva, potim znakamy pokazuvały komuś iz divčat pidijty j dopomohty jim rozriadytysia.

Devjatyj korpus stojav u hłybyni kvartału. To buła stara sporuda z červonoji cehły, poznačena grafiti Ščuriv, novoji bandy, jaka neščodavno zjavyłasia v Domivci. Pered korpusom stojały čotyry patrulni mašyny j šče odna bez rozpiznavalnych znakiv, obertałysia «majačky», potriskuvały raciji. Na parkovci meškanciv stoły čornyj «BMV» i kruteznyj «Linkoln Navigator». Dysky za desiať tysiač dołariv merechtiły zołotom u siajvi lichtariv. U Majkła buło vełyčezne bažannia vykrutyty kermo j zderty trochy farby z pozašlachovyka za simdesiat tysiač dołariv, ałe vin strymavsia. Vin skaženiv, koły bačyv dorohi mašyny, na jakych jizdyły klijenty povij. Za ostannij misiać Majkliv małyj vytiahnuvsia vhoru na čotyry diujmy, vyris iz usich svojich džynsiv, ałe kupivlu novoho odiahu dovełosia vidkłasty do nastupnoji zarpłatni. Tim nače poveni čekav, a tatkovi podatky jšły na te, ščob połehšuvaty žyttia cym bandytam.

Majkł ne vyjšov z mašyny odrazu, vin čekav. Išče kilka sekund posłuchav hru, nasołodžujučyś chvyłynoju spokoju, poky joho svit ne perevernuvsia dohory drygom. Vin słužyv u policiji majže pjatnadciať rokiv, pišov tudy odrazu pisla armiji, nadto pizno zbahnuvšy, ščo riznyci miž cymy dvoma syłamy nema nijakoji (chiba ščo začisky rizni). Majkł znav, ščo varto jomu vyjty z mašyny, j use zakrutyťsia, nače zavedenyj do meži hodynnyk. Bezsonni noči, neskinčenni začipky, jaki vestymuť u hłuchyj kut, načalstvo, jake dychatyme jomu v potyłyciu. Napevno, šče j presa ustriahne. I todi jomu v łyce tyciatymuť kameramy ščorazu, koły vin vychodytyme z viddiłka, navperejmy vykrykuvatymuť «Čomu vy dosi ne rozkryły spravu?», joho syn bačytyme ce vse v novynach i zapytuvatyme, čomu ci ludy taki serdyti na tatka.

U šybku postukav Koljer, mołodyj patrulnyj, jakyj mav taki nakačani bicepsy, ščo joho ruky ne prytyskałysia ščilno do bokiv. Vin žestom poprosyv Majkła opustyty vikno: pokrutyv mjasystoju rukoju, choča sam buv šče takyj zełenyj, ščo navriad čy jizdyv u starych mašynach, de skło opuskałosia za dopomohoju ručky.

Majkł natysnuv na knopku konsoli. Poky skło opuskałosia, skazav:

— Tak?

— Chto vyhraje?

— Ne «Atłanta», — vidpoviv Majkł, i Koljer kyvnuv, nače ničoho inšoho j ne očikuvav. Vostannie «Atłanta» hrała v Superkubku kilka rokiv tomu. «Denver» rozhromyv jich iz rachunkom 34:19.

— Jak tam Ken? — spytav Koljer.

— Ken je Ken, — korotko vidpoviv Majkł, ne bažajučy rozvyvaty temu pro zdorovja naparnyka.

— Joho dopomoha nam ne zavadyła b. — Patrulnyj kyvnuv hołovoju v bik korpusu. — Tam košmar.

Majkł promovčav. Chłopcevi neščodavno vypovnyłosia dvadciať, vin, napevno, dosi žyv u pidvali v budynku svojeji materi j dumav, ščo je spravžnim mužykom tilky tomu, ščo kožnoho ranku nadiahaje koburu z pistołetom. Kilkoch takych koljeriv Majkł zustričav u irakśkij pusteli, koły Buš-staršyj nadumav rozvjazaty vijnu. Usi vony buły ščeniatamy, až strybały vid neterplačky j mały charakternyj błysk v očach, jakyj svidčyv pro te, ščo vojuvaty vony pišły ne łyše zarady tryrazovoho charčuvannia i bezkoštovnoji osvity. Vony buły oderžymi čestiu j obovjazkom, usijeju tijeju figneju, jaku bačyły v tełevizori ta jakoju jich hoduvały verbuvalnyky, zryvajučy zi staršych kłasiv, mov styhli vyšni. Jim obiciały techničnu pidhotovku i vykonannia zavdań u tyłu — ščo zavhodno, aby vyrvaty pidpys na punktyrnij liniji. Bilšisť iz nych vidpravyły v pustelu peršym transportnym litakom, a tam jich perestrilały šče do toho, jak chłopci vstyhły nadity šołomy.

Iz budivli, smykajučy sebe za kravatku, nače jomu brakuvało povitria, vyjšov Ted Grir. Jak na čornoškiroho, łejtenant buv blidym, bo čas provodyv zdebilšoho za pyśmovym stołom, hrijučyś u promeniach fłuorescentnych łamp i čekajučy pensiji, ščob skonaty.

Pobačyvšy, ščo Majkł dosi sydyť u mašyni, vin nasupyvsia.

— Ty siohodni praciuvatymeš čy pokatatysia nadumav?

Majkł bez pospichu vytiah kluča iz zapaluvannia, same todi, koły po radiö počavsia komentar miž periödamy, i vyjšov z mašyny. Jak na misiać lutyj, večir vydavsia tepłyj, i kondyciönery, ščo jich ludy vstavlały u vikna, dzyžčały, jak bdžoły dovkoła vułyka.

— A ty čoho bajdyky bješ? — harknuv Grir na Koljera.

Koljeru vystačyło kłepky, ščob, opustyvšy pidboriddia do hrudej, nače jomu dały ščyhla po nosi, ščeznuty z očej.

— Ponivečyły jiji dobriače, — povidomyv Grir Majkłu. Vytiah z kyšeni chustočku i ster iz łoba pit. — Psychovanyj zbočeneć jakyjś.

Ce Majkł uže čuv, koły vidpoviv na dzvinok, jakyj zmusyv joho zlizty z dyvana u vitalni.

— De vona?

— Šostyj poverch. — Grir zhornuv chustynku v ochajnyj kvadrat i pokłav jiji do kyšeni. — U policiju dzvonyły z toho tełefonu. — Vin machnuv rukoju, pokazujučy na inšyj bik vułyci.

Majkł pobačyv perežytok mynułoho — tełefonnu budku. Nyni v usich buły mobiłky, osobłyvo u dyłeriv i bandytiv.

— Žinočyj hołos, — skazav jomu Grir. — Zapys bude v nas zavtra.

— Skilky času naši siudy jichały?

— Trydciať dvi chvyłyny, — vidpoviv Grir. Majkła zdyvuvało tilky te, ščo jichały ne dovše. Za danymy doslidžennia, jake proveły žurnalisty miscevych novyn, čas reaguvannia na ekstreni vykłyky z Grejdi stanovyv prybłyzno sorok pjať chvyłyn. A «švydka» jichała šče dovše. Grir povernuvsia do budynku z takym vyhladom, niby tam jomu garantuvały vidpuščennia hrichiv. — Sami my z cijeju spravoju ne vporajemosia, dovedeťsia poprosyty dopomohy.

Majkła taka dumka oburyła. Za statystykoju, Atłanta buła oseredkom złočynnosti v Ameryci, tož smerť jakojiś poviji navriad čy možna vvažaty čymoś ekstraordynarnym, a koły zvažyty na te, de jiji znajšły, i pohotiv.

— Jedyne, čoho meni ne vystačało dla povnoho ščastia, — ščob jakiś kretyny vkazuvały, jak meni vykonuvaty svoju robotu, — vidrizav vin.

— Kretyn, jakyj stojiť pered toboju, vvažaje, ščo same cioho tobi brakuje, — ne zmovčav łejtenant. Majkł vyrišyv ne sperečatysia. I ne tomu, ščo Grir ne terpiv nepokory. Prosto vin pohodyťsia z Majkłom, aby toj zamovk, a potim zrobyť po-svojemu. — Ce važkyj vypadok, — dodav Grir.

— Vony vsi važki, — nahadav jomu Majkł, vidčyniajučy zadni dverciata svojeji mašyny, ščob distaty pidžak vid kostiuma.

— U divčyny ne buło ni najmenšoho šansu, — viv dali Grir. — Jiji były, rizały, trachały vsima možłyvymy sposobamy. My majemo spravu z chvoroju na hołovu tvariukoju.

Majkł nadiahav pidžak, i jomu spało na dumku, ščo Grir hovoryť tak, nače prochodyť kastyng na HBO1.

— Kena vypysały z likarni. Skazav, ščo my mohły b jak-nebuď do nioho zaskočyty, navidaty.

Grir ščoś probelkotiv pro nadzvyčajnu zakłopotanisť i potupciav do mašyny, veś čas ozyrajučyś čerez płeče, nače bojavsia, ščo Majkł pide slidom. Majkł dočekavsia, koły joho šef siade v mašynu i vyjide z parkuvalnoho majdančyka, a todi popriamuvav do budynku.

Bila dverej, pokłavšy ruky na rukivja pistołeta, stojav Koljer. Napevno, vin dumav, ščo nese vartu, ałe Majkł znav, ščo ludyna, jaka skojiła cej złočyn, ne poverneťsia. Žinku vin prykinčyv, i robyty jomu tut ničoho.

— A švydko šef pojichav, — vidznačyv Koljer.

— Diakuju, ščo trymaješ u kursi podij.

Majkł zibravsia z duchom i vidčynyv dveri, dozvołyvšy vohkomu temnomu budynku vsmoktaty sebe vseredynu. Toj, chto projektuvav Domivku, javno dumav ne pro ščasłyvych ditłachiv, jaki povertajuťsia dodomu zi škoły, ščob popołudnuvaty mołokom i tepłym, ščojno z duchovky pečyvom. Na peršomu płani buła bezpeka, tomu vidkrytych miscyn tut minimum, a vsi łampočky v pidjizdi zagratovani stałevoju sitkoju. Na hołych betonnych stinach traplałysia vuzeńki vikoncia, zahnani v tisni kutky. Stałevi prožyłky drotu u skli nahaduvały rivnomirnu pavutynu. Poverchni, jaki kołyś davno pofarbuvały u biłyj kolir, vkryvała farba z bałončykiv. Teper tut riabotiło vid mitok riznych band, poperedžeń i riznomanitnych povidomłeń. Pravoruč vid vchidnych dverej chtoś, mov kurka łapoju, naškriabav: «Kim — kurva! Kim — kurva! Kim — kurva!»

Majkł podyvyvsia vhoru na schodovu klitku j narachuvav šisť poverchiv. Raptom bila nioho z tychym skrypinniam pročynyłysia dveri. Vin povernuvsia j pobačyv staru temnoškiru žinku, jaka pylno joho rozdyvlałasia. Jiji vuhilno-temni oči vyzyrały z-za kraju stałevych dverej.

— Policija. — Vin pidniav uhoru posvidčennia. — Ne bijtesia.

Za spynoju v neji jurmyłysia četvero stareńkych žinok; usi, krim odnijeji, afro-amerykanky. Majkł znav, ščo vony ne majuť žodnoho namiru jomu dopomahaty. Grejdi, jak i buď-jakyj nevełykyj rajon, bahativ plitkamy, i pered nym buły ti roty, zavdiaky jakym konvejer postačannia svižych plitok nikoły ne zupyniavsia.

Ta vse ž vin musyv zapytaty.

— Chto-nebuď iz vas ščoś bačyv?

Vony razom pochytały hołovamy — dostotu pesyky na došci pryładiv Grejdi.

— Čudovo, — skazav Majkł, chovajučy v kyšeniu posvidčennia, i popriamuvav do schodiv. — Diakuju, ščo dopomahajete pidtrymuvaty pravoporiadok u vašomu rajoni.

— Ce tvoja robota, kozeł, — vidrizała žinka.

Uže postavyvšy nohu na nyžniu schodynku, vin zupynyvsia. Povernuvsia do staroji j podyvyvsia jij v oči. Vona vidpoviła takym samym priamym pohladom — stareči oči slozyłysia, chodyły zliva napravo, nenače vona čytała knyhu joho žyttia. Cia miniätiurna žinka buła mołodša za inšych, jij neščodavno perevałyło za simdesiat, ałe jiji vołossia zdavałosia syvišym, niž u pryjatelok. Škiru dovkoła rota prorizały zmoršky-pavutynky — rezultat dovhych rokiv smoktannia cyharok. Husta syvyna vkryvała ne łyše jiji hołovu, na pidboriddi styrčały taki sami syvi zavytky, schoži na dredy. Pomada v neji buła jakohoś lačnoho vidtinku pomaranči, najdyvnišoho z usich, jaki jomu dovodyłosia bačyty na žinočych hubach.

— Jak vas zvaty? — zapytav Majkł.

Vykłyčno vypnuvšy pidboriddia, vona, tym ne menše, vidpoviła:

— Nora.

— Chtoś podzvonyv u słužbu poriatunku z tełefonnoji budky, ščo nadvori.

— Spodivajuś, opisla cia ludyna pomyła ruky.

Majkł mymovoli vsmichnuvsia.

— Vy jiji znały?

— My vsi jiji znały. — Jiji ton promovysto svidčyv, ščo vona bahato zamovčuje, ałe tupohołovomu kopu ničoho rozkazuvaty ne zbyrajeťsia.

Nora točno ne mała za płečyma universytetśkoho dypłoma, prote i Majkł nikoły ne jniav doviry do cych štuk. Oči žinky vykazuvały hostryj rozum. Vona mała vułyčnu kmitłyvisť. U takych netriach, jak Grejdi, važko dožyty do starosti, jakščo ty durnyj.

Majkł prybrav nohu zi schodynky j pišov do zhrajky žinok.

— Vona praciuvała?

Nora pylno dyvyłasia na nioho, pohlad dosi buv oberežnym.

— Nočamy.

— Vona buła česna divčyna, — dodała odna z žinok z-poza Norynoji spyny.

Nora coknuła jazykom.

— Taka mołodeńka. — U toni, jakym vona promovyła nastupni słova, zvučała notka vykłyku. — Take žyttia dla neji ne hodyłosia, ałe ščo šče vona mohła vdijaty?

Majkł kyvnuv, nače rozumijučy, pro ščo jdeťsia.

— Postijni klijenty v neji buły?

Usi žinky znovu pochytały hołovamy, a Nora skazała:

— Vona dodomu roboty nikoły ne brała.

Какие имеете претензии?

Две претензии:

ł не нужна, можно использовать l-ľ
ch уже выглядит как ч, так что лучше уж x латинская

Buď-jaka sxožisť iz žyvymy abo pomerlymy ľuďmy

[Python]

ł не нужна, можно использовать l-ľ
ch уже выглядит как ч, так что лучше уж x латинская

Если в основе польский образец, то ch=х(кир.), ł=л, l=ль.
Если чешский, то ch остается для х, l=л, ľ=ль.
Если мешать чешский с английским, то свят-свят-свят, упаси нас Ктулху от Его Макароннейшего Гнева.
Проблема ch не в том, что это ч (для которого есть č), а в том, что это одновременно цг.

[‌tacriqt]

Проблема ch не в том, что это ч (для которого есть č), а в том, что это одновременно цг.

— Чтобы правильно міцгол записать?

[‌tacriqt]

А всякие там шюцгрупи, айнзацгрупи — это уже несколько другое, примерно как Кизилюрт и Устюрт.

[злой]

Если не ёрничать, то в современном "постреформенном" украинском "г" нагружена смыслом европейской "h", поэтому может быть, скажем, "Їцгак".

[‌tacriqt]

А это всё к тому, что, может, и незачем идти за чешско-словацкой традицией, а использовать этимологическое написание. А для смычного г использовать диграф gg (всё равно, скажем, аглютинація пишется с одной г).
Ggava, ggudzik ta gganok, njic ta vecjir ta ranok.

Предлагаю і передавать через ji, ї через y, а и — через i.

[‌tacriqt]

В обозначении украинского и через y видится некоторая нелогичность исторической фонетике. Т.о., нужно или разводить этимологические *y и *i после отвердевших, вместе с *o и *ѣ для і, либо передавать всё через i, а для условно мягкого і искать другое сочетание.

[iopq]

В обозначении украинского и через y видится некоторая нелогичность исторической фонетике. Т.о., нужно или разводить этимологические *y и *i после отвердевших, вместе с *o и *ѣ для і, либо передавать всё через i, а для условно мягкого і искать другое сочетание.

древнерусское мъiло как mylo без проблем, то тогда сила как syla уже выходит из фонетики

Еще там другие чередования типа *sedъlo - sidlo

[dagege]

Проблемные места указаны символом ĩ.


Заповіт
Тарас Шевченко
Zapovét
Taras Ševčenko

Як умру, то поховайте
Мене на могилі,
Серед степу широкого,
На Вкраїні милій,
Щоб лани широкополі,
І Дніпро, і кручі
Було видно, було чути,
Як реве ревучий.

Jak umru, to pochovajte
Mene na mogilé
Sered stepu širokogo
Na Vkraïné milój,
Ščob lani širokopolé,
I Dnépro, i kručĩ
Bulo vidno, bulo čuti,
Jak reve revučí.

Як понесе з України
У синєє море
Кров ворожу... отоді я
І лани і гори —
Все покину і полину
До самого бога
Молитися... А до того —
Я не знаю бога.
Jak ponese z Ukraïni
U sińeje more
Krov vorožu... otoďi ja
I lani i gori -
Vse pokinu i polinu
Do samogo boga.
Molitiśa... A do togo -
Ja ne znaju boga.

Поховайте та вставайте.
Кайдани порвіте
І вражою злою кров'ю
Волю окропіте.
І мене в сім'ї великій,
В сім'ї вольній, новій
Не забудьте пом'янути
Незлим тихим словом.
Pochovajte ta vstavajte.
Kajdani porvĩte
I vražoju zloju krovju
Voľu okropĩte.
I mene v sémjé voľnój, novój
Ne zabuďte pomjanuti
Nezlim tichim slovom.

25 грудня 1845 в Переяславі
25 grudńa 1845 v Perejaslavé

[dagege]

i - и
é - i (историческое е) tékati
ó - i (историческое о) rók - rokóv
ój як i в одном слове (в pójtı, pójdu)
š, č, ž - ш, ч, ж
ľ, ť, ś, ć, ń, ď - ль, ть, сь, ць, нь, дь
ł - "в" в особенных словах и в окончании прошедшего времени мужского рода ед.ч.: vołk, bił, buł,
ий   - ý (peršý)
ій - í (siní)
ї - ji
ву  (из у) - ŭ (ŭcho)
во (из о) - ŏ (ŏgoń)
ві (из о) - ò (òd, òdpovéď - від, відповідь)
ув - ĕ (увесь - vĕś)
v - в
c - ц

Україна це Ukraïna
українська мова - ukraïnśka mova
Київ - Kijév.
Львів - Ľvóv.

ннь nj (znanja)
ддь dj (sudja) (замет. на стыке приставка+корень читается как дй òdjéchati - від'їхати)
тть tj (zitja)
лль lj (zélja)
цць cj (mócju міццю)
ззь zj (motuzja)
ссь sj (volosja)

ччь čj (obličja)
жжь žj (zbóžja)
шшь šj (zatišja)

Вот собственно и все правила. У такой системы есть один изъян - как отображать мягкие ш, ч, ж на конце слова во мн.ч.? Если только принять как аксиому - во множественном числе в конце слова či, ži, ši читаем как чi, жi, шi, а не чи, жи, ши - dužý, но duži (дужий, но дужi) и т.д.

[‌tacriqt]

či, ži, ši

— А кратка на что? Čĭ, šĭ, žĭ... Эту же букву можно использовать для апострофа: mĭaso, mĭakiy, zĭył/zĭjił/zĭił...
Меня больше занимает, как в такой системе ударение показывать — акуты ведь уже зарезервированы за этимологическими переходами. Точкой снизу: ạ, ẹ, ị, ọ, ụ и т.д.?

[‌tacriqt]

ľ, ť, ś, ć, ń, ď - ль, ть, сь, ць, нь, дь

— Можно заменить на латышскую (l̦, ț, ș, c̦, n̦, d̦) или венгерскую серию — ly, ty, sy, cy, ny, dy/gy, оптимальная система именно на эти письменности больше похожа.

ннь nj (znanja)
ддь dj (sudja) (замет. на стыке приставка+корень читается как дй òdjéchati - від'їхати)
тть tj (zitja)
лль lj (zélja)
цць cj (mócju міццю)
ззь zj (motuzja)
ссь sj (volosja)

ччь čj (obličja)
жжь žj (zbóžja)
шшь šj (zatišja)

— Эта серия тоже устроена по венгерской графической логике: йотация+мягкое удвоение. Осталось лишь заменить на szj, csj, zsj, sj последние примеры: voloszja, oblicsja, zbózsja, zatisja.
И условные шь, чь, жь — это sy, csy, zsy.

[dagege]

Частина перша
Переднє слово Заратустри
Častina perša
Peredňe slovo Zaratustri
1

Коли Заратустрі минуло тридцять, покинув він свою батьківщину й озеро своєї батьківщини і подався в гори. Тут він тішився духом своїм і самотністю, і десять років це його не гнітило. Та зрештою змінилося його серце, і якось він прокинувся на зорі, став перед сонцем і сказав йому:
Koli Zaratustři minulo tridśať, pokinuł òn svoju baťkóvščinu j ozero svojejé baťkóvščini i podałsě v hori. Tut òn téšiłsě duchom svojim i samotnósťu, i deśať rokóv ce joho ne hnétilo. Ta zreštoju zménilosě joho serce, i jakoś òn prokinułsě na zoré, stał pered soncem i skazał jomu:
— О велике світило! Чи було б ти щасливе, якби не мало кому світити?
– O velike svétilo! Či bulob tiščastlive, jakbi ne malo komu svétiti?
Десять років устаєш ти над моєю печерою. Та якби не я і не мої орел та змія, тобі набридло б і світло твоє, і шлях твій.
Deśať rokóv vstaješ ti nad mojeju pečeroju. Ta jakbi ne ja i ne moji orel ta zméja, tobé nabridlo b i svétlo tvoje, i šľach tvój.
Проте ми щоранку чекали на тебе, вбирали щедроти твої і благословляли тебе.
Prote mi ščoranku čekali na tebe, vbirali ščedroti tvoji i blahoslovľali tebe.
Поглянь! Я переповнився мудрістю, мов бджола, що назбирала надто багато меду, мені потрібні руки, які тяглися б до мене.
Я хотів би дарувати і роздавати, поки мудрі серед людей знову зрадіють своїй глупоті, а бідні — своєму багатству.
Pohľaň! Ja perepołniłsě mudrośťu, moł bdžola, ščo nazbirala nadto bahato medu, mené potrébné ruki, jaké ťahlisě b do mene. Ja chotéł bi daruvati i rozdavati, poki mudré sered ľudej znovu zradéjuť svojéj hlupoté, a bédné – svojemu bahatstvu.
Для цього я маю зійти вниз, як робиш щовечора ти, коли заходиш за море й несеш своє сяйво на той бік, о щедротне світило!
Як і ти, я повинен зайти, загинути, як кажуть про це люди, до яких я хочу спуститися.
То благослови ж мене, о спокійне око, що споглядаєш без заздрощів навіть найбільше щастя!
Dľa ćoho ja maju zójti vniz, jak robiš ščo večora ti, koli zachodiš za more j neseš svoje śajvo na to bók, o ščedrotne svétilo!
Jak i ti, ja povinen zajti, zahinuti, jak kažuť pro ce ľudi, do jakich ja choču spustitisě.
To blahoslovi ž mene, o spokójne oko, ščo spohľadaješ bez zazdroščéł navéť najbóľše ščasťa.
Благослови повний по вінця келих, щоб волога золотом потекла з нього й понесла по всіх усюдах відблиск твоєї радості!
Blahoslovi połný po vénća kelich, ščob voloha zolotom potekla z ňoho j ponesla po vséch vśudach òdblisk tvojeji radosťi!
Поглянь! Цей келих прагне спорожніти, а Заратустра хоче знову стати людиною.
Pohľaň! Cej kelich sporožňiti, a Zaratustra choče znovu stati ľudinoju.
Так почалася загибель Заратустри.
Tak počalasě zahibeľ Zaratustri.