Лингвофорум

Titus Livius rerum scriptor Romanorum in libris suis, qui "Ab urbe condita" appellantur, fabulam de Romulo et Remo, a quibus Roma condita est, narrat. Fama est Numitorem Albae Longae regem ab Amulio, fratre suo, regno privatum esse. Amulius, fratri indivens, eius nepotes in flumine demergendos, matrem autem eorum in carcere custodiendam esse statuit. Sed regis ministri, quibus infantes in flumen proiciendi sunt, regi non parent et pueros parvulos in fluminis ripa popunt. Tum lupa, quae forte ad flumen venit, pueros parvulos invenit et lacte suo nutrire coepit. Postea ei, a Faustulo, pastore regio, inventi, uxori eius educatum traditi sunt.

Paulo ante legebamus Romulum et Remum a pastore regio inventos uxori eius ad educantum traditos esse. Itaque pueri regio inter pastores educabantur et paulatim adolescebant. Adolescentes silvas et montes vicinos cum aliis iuvenibus venando peragrabant et multas bestias feras necabant. Interdum Romulus et Remus etiam latrones, qui in eis locis pastores infestabant. Sed ipsos aliquando latrones aggressi sunt, et Remus, a latronibus captus, ad Amulium regem puniendi causa adductus est.

Faustŭlus pastor regius jam antea suspicabātur nepōtes ipsīus Numitōris regis a se in Tibĕris flumĭnis ripā inventos esse, sed nulli id aperiēbat. Nunc autem arbitrātus Remum magno in pericŭlo esse et Numitōri et Romŭlo rem narrat.
Tum Romŭlus cum amīcis suis Amulium aggredĭtur et rege occiso Remum fratrem libĕrat. Quo liberāto nepōtes regnum Numitōri avo reddunt. Numitōre mortuo urbem novam condĕre statuunt. Ităque in Palatīno colle, qui haud procul a Tibĕri situs erat, arcem parvam ponunt. Controversiā inter fratres ortā Romŭlus Remum fratrem suum occīdit urbemque novam a suo nomĭne Romam nomĭnat.