произношение [е]/[э] в еврословах

[zwh]

Что-то как-то со скрипом идёт развитие противопоставления ['е] vs [э]. То ли правда сочетание «твёрдый согласный + /э/» так и не прижилось, то ли это влияние «э»-фобской орфографии

Меня немало раздражает, когда вижу слова "истэблишмент", "кэш", "каратэ" написанными через "е". Ладно хоть "рэкет" пока никто не сподобился объетить.

[Солохин]

эпидемия
сэкс
проэкт, проэктирование, проэктировщик, проэкция
окей
шанэль номер пять
шинель
...
гм... не нахожу системы или хоть какой-нибудь закономерности в своём произношении.

[watchmaker]

Насчёт "каратэ" - ещё как-то можно потерпеть "е", но вот "кэш" исключительно "э". Полезно было бы и "стэк" писать через "э" (хотя это мало кто делает) - среди молодёжи распространяется произношение "стёк".

[Easyskanker]

Насчёт "каратэ" - ещё как-то можно потерпеть "е", но вот "кэш" исключительно "э". Полезно было бы и "стэк" писать через "э" (хотя это мало кто делает) - среди молодёжи распространяется произношение "стёк".

не глагол разве? 

[watchmaker]

Нет, я не раз слышал "стёк" в смысле "область памяти".

[Bhudh]

Тут ещё "утечки памяти" виноваты.
Школоло, не знающее английского, думает, что стек — однокоренное.

[Драгана]

эпидемия
сэкс
проект, проектирование, проектировщик, проекция
окэй
шанэль номер пять
шинэль

У меня проект, проектирование и прочие однокоренные слова - через е (jе, с йотацией). Окэй  - где такое откопали? Я говорю окей. Кстати, может быть, немного потверже, чем в собственно русских или более обрусевших словах (на реке, в руке, на катке, ткёт итп). Но тут все же ке, а не кэ.

[watchmaker]

У меня как раз окэй.

[zwh]

Насчёт "каратэ" - ещё как-то можно потерпеть "е", но вот "кэш" исключительно "э". Полезно было бы и "стэк" писать через "э" (хотя это мало кто делает) - среди молодёжи распространяется произношение "стёк".

Не, меня лично "карате" бесит. Может, потому, что сам любительски Шотоканом занимаюсь. Да и снований-то ноль, поскольку если в словах европейских языков еще можно как-то обосновать "е"[э] тем, что там в оригинале у них тоже "е"[э], то тут-то в оригинале всё чисто иероглифы (или кана) -- 空手道

Насчет "стека" -- да, хорошо б его тоже через "э", но есть оправдание -- уже устоявшееся в русском языке слово "стек" (в значении "тросточка").

[Wolliger Mensch]

Школоло, не знающее английского, думает, что стек — однокоренное.

По какой причине оно должно знать английский?

[Dy_što_ty_havoryš]

Мы пионэры, дети рабочих.

кстати в белорусском эти тэ и дэ выглядят очень искусственно на фоне остального языка

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"? Хотели такую реформу провести, но не успели. Сталин умер, а без него такой бред никому не был нужен.

[Dy_što_ty_havoryš]

Я термин не умею, только цермин, поэтому лучше уж тэрмин)

Вы не можете [tˢʲ] сказать?

Извиняюсь, не в Коломне родилси. Не истинно великоруссскою речью разговаривамши.

[Wolliger Mensch]

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"? Хотели такую реформу провести, но не успели. Сталин умер, а без него такой бред никому не был нужен.

Ссылку на хотение такой реформы не приведёте?

[bvs]

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"?

по-русски так говорят, и что?

[Toman]

По какой причине оно должно знать английский?

Можно не знать всего языка, но занимаясь программированием, очень странно не знать, как хотя бы пишутся основные слова из терминологии в этой области, которыми пользуешься. Но и язык хотя бы в упрощённом письменном виде тоже знать надо. Ведь вся документация и первоисточники на английском.

[Dy_što_ty_havoryš]

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"? Хотели такую реформу провести, но не успели. Сталин умер, а без него такой бред никому не был нужен.

Ссылку на хотение такой реформы не приведёте?

Аўтар: Войніч Янка
АПУБЛІКАВАНА: 100 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. І. Саверчанка, Зм. Санько.- Мн.: "Звязда", 1993. С. 67-68.

Бальшавікі імкнуліся да стварэння імперыі, у якой усё было б аднолькавае, стандартнае. Ім належыць ідэя "зліцця моваў", г.зн. пераходу ўсіх народаў на расейскую мову. Першы этап гэтага зліцця – "збліжэнне" моваў, якое праводзілі прымусовымі, рэпрэсіўнымі метадамі.
Беларуская літаратурная мова адрадзілася ў ХІХ – пачатку ХХ стагоддзя. Складаліся граматыкі, слоўнікі, стваралася навуковая тэрміналогія. Але праца гэтая не была завершаная. Пры канцы 20-х гадоў бальшавіцкія ўлады абвінавацілі мовазнаўцаў у шкодніцтве і за некалькі хваляў рэпрэсіяў вынішчылі фізічна. Сярод знішчаных – Браніслаў Тарашкевіч, Вацлаў Ластоўскі, Язэп Лёсік, Сцяпан Некрашэвіч, Мікола Байкоў ды іншыя.

"Варожымі" былі абвешчаныя і іхныя працы, у тым ліку пастановы Акадэмічнае канферэнцыі па рэформе правапісу 1926 года, праект рэформы правапісу 1930 года. У 1933 годзе беларускай мове паспешліва, без грамадскага абмеркавання, дэкрэтам навязалі бальшавіцкую рэформу. Мэтай яе было "ліквідаваць штучны бар'ер паміж беларускай і рускай мовамі", г.зн. спыніць развіццё беларускай мовы, пазбавіць яе непаўторнага аблічча. Скасавалі мяккі знак, які абазначаў памякчэнне (песьня – песня, зьява – з'ява), сталі пісаць не як чуецца, а на расейскі лад (чэскі – чэшскі, ня быў – не быў), у выніку чаго пачало страчвацца характэрнае для
беларусаў вымаўленне. Запазычаныя словы мелі пісацца ўжо не на заходнеэўрапейскі, а на расейскі ўзор (дакляраваць – дэклараваць, газэта – газета). Нават скланяць і спрагаць словы беларускай літаратурнай мовы цяпер даводзілася аналагічна расейскім (у садох, у палёх – у садах, у палях; не ганеце – не ганіце). Уводзіліся зусім не ўласцівыя беларускай народнай мове дзеепрыметнікі (эксплуатуючы і эксплуатуемы клас). Востры пратэст супраць рэформы выказала інтэлігенцыя Заходняй Беларусі, з ціхім незадавальненнем успрынялі гвалт над мовай у самой сталінскай БССР.

Пад канец 30-х гадоў прыхільнікі "зліцця моваў" падрыхтавалі чарговую рэформу з напісаннямі тыпу весна, братскі, бібліатека. Яшчэ ў адным праекце (1951) прапаноўвалася пісаць снегі, цеатр, басціон. Толькі відавочная абсурднасць гэтых прапановаў уратавала нашую мову ад іх
прыняцця. Русіфікацыя перайначыла слоўнікі нашае мовы. Асаблівую нянавісць у бальшавікоў выклікалі спрадвечныя і самабытныя беларускія словы, якія яны называлі "нацдэмаўскімі", "кулацкімі". Партыйныя загады патрабавалі ўкладаць слоўнікі паводле "пралетарска-інтэрнацыянальнага" прынцыпу. Вяршыняй такіх "дасягненняў" стаў слоўнік пад рэдакцыяй
А.Александровіча (1937), дзе знаходзім словы забыўчывы, неўстрашымы, брадзячы. Рукапісы ж раней падрыхтаваных слоўнікаў пайшлі пад нож, і для нашчадкаў загінулі шматтомны "Слоўнік жывой беларускай мовы", двухтомныя расейска-беларускі і беларуска-расейскі слоўнікі,
польска-беларускі і беларуска-польскі, эсперанцка-беларускі і беларуска-эсперанцкі, латышска-беларускі, гістарычны, арфаграфічны...

На загад з партыйных кабінетаў зрусіфікавалі расейска-беларускі слоўнік 1953 года. Да беларускіх словаў дапісвалі расейскія сінонімы, ставячы іх часта на першае месца: рас. батрак – бел. батрак, парабак; большак – гасцінец, бальшак; поезд – поезд, цягнік; минута – мінута, хвіліна. Яшчэ далей пайшоў слоўнік 1982 года, які рэкамендаваў ужываць поруч са словамі вавёрка, бусак таксама белка, багор і г.д. У 50-х гадах беларускія мовазнаўцы "прывезлі" з Масквы новы загад русіфікаваць граматыку беларускае мовы, што і здзейснілі ў двухтомнай акадэмічнай "Граматыцы".

Сёння расейскія моўныя элементы пранізваюць словаўтваральную сістэму нашае мовы. Пад чужаземным уплывам мы і цяпер страчваем нацыянальны сінтаксіс, фразеалогію, тэрміналогію (дзялімае і прэдзел у матэматыцы, скорасць і рычаг у фізіцы, свінец і раствор у хіміі, засядацель і наследнік у юрыспрудэнцыі і да т.п.). Гэта служыць для шавіністаў падставаю зневажаць беларускую мову, называць яе "испорченным русским языком", "грубым диалектом русского языка", заяўляць пра яе няразвітасць. Пара пазбыцца цяжкой бальшавісцкай спадчыны і аднавіць самабытнасць нашае мовы.

[Dy_što_ty_havoryš]

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"?

по-русски так говорят, и что?

Дзирэктар? Дзиназаур?

[Wolliger Mensch]

Можно не знать всего языка, но занимаясь программированием, очень странно не знать, как хотя бы пишутся основные слова из терминологии в этой области, которыми пользуешься. Но и язык хотя бы в упрощённом письменном виде тоже знать надо. Ведь вся документация и первоисточники на английском.

1. Почему «надо»?
2. Какое всё это имеет отношение к обычной для любого языка адаптации иноязычного слова?

[Dy_što_ty_havoryš]

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"?

по-русски так говорят, и что?

А мы по-белорусски с аканьем пишем. Давайте и по-русски так писать. А что?

[Wolliger Mensch]

Дзирэктар? Дзиназаур?

[dᶻʲɪrʲektər, dᶻʲɪnɐzaβr̥].

[Wolliger Mensch]

А мы по-белорусски с аканьем пишем. Давайте и по-русски так писать. А что?

Какое имеет отношение орфография, когда идёт о фонетической форме слов?

[Dy_što_ty_havoryš]

Дзирэктар? Дзиназаур?

[dᶻʲɪrʲektər, dᶻʲɪnɐzaβr̥].

По-русски это нормально, а в белорусском это будет дикость. Фонетика другая. Меня прошлый собеседник спросил, почему нельзя так, как в русском. Дак в русском фонетика другая.

[Dy_što_ty_havoryš]

А мы по-белорусски с аканьем пишем. Давайте и по-русски так писать. А что?

Какое имеет отношение орфография, когда идёт о фонетической форме слов?

Что годится одному языку, не годится для другого. Уже пытались всё в белорусском сделать всё, как в русском. Где-то правильно, выбрасывая ляканьне, но чаще - творя бред и насилие над языком.

[Toman]

Не, меня лично "карате" бесит. Может, потому, что сам любительски Шотоканом занимаюсь.

Нет, тут, видимо, имеется в виду, что не так бесит письменное "карате", а не произношение по написанному. Видимо, потому, что именно для сочетания "тэ" уже более-менее привычно написание как "те". А вот "кэ" как "ке" не особо принято, потому и бесит. Но по-хорошему, конечно, надо писать так, как говоришь. Кажется ведь, никто уже не пытается всерьёз спорить на тему, как правильно - "свёкла" или "свекла" (и тем более объявлять неправильным/единственно правильным "буряк" ), хотя с точки зрения всякого личного идеолекта, конечно, правильная только одна форма, а остальные неправильны. А если так, то почему бы не быть параллельным орфографически признанным словам  скажем, "компьютэр" и "компьютер", "сэкс" и "секс", "окей" и "окэй" и т.д.

Лучше говорить "дзірэктар", "дзеябіл", "дзіназаўр"? Хотели такую реформу провести, но не успели. Сталин умер, а без него такой бред никому не был нужен.

Почему же бред? Если слово сравнительно недавно заимствованное из западноевропейских языков, так его надо произносить, ломая язык, с украинским акцентом, что ли?

по-русски так говорят, и что?

Отличия русского дзеканья от белорусского, даже если они есть - мелкие частности на фоне того, что оно вообще есть, это дзеканье.

[Wolliger Mensch]

Аўтар: Войніч Янка
АПУБЛІКАВАНА: 100 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. І. Саверчанка, Зм. Санько.- Мн.: "Звязда", 1993. С. 67-68.

Пад канец 30-х гадоў прыхільнікі "зліцця моваў" падрыхтавалі чарговую рэформу з напісаннямі тыпу весна, братскі, бібліатека. Яшчэ ў адным праекце (1951) прапаноўвалася пісаць снегі, цеатр, басціон. Толькі відавочная абсурднасць гэтых прапановаў уратавала нашую мову ад іх
прыняцця. Русіфікацыя перайначыла слоўнікі нашае мовы. Асаблівую нянавісць у бальшавікоў выклікалі спрадвечныя і самабытныя беларускія словы, якія яны называлі "нацдэмаўскімі", "кулацкімі". Партыйныя загады патрабавалі ўкладаць слоўнікі паводле "пралетарска-інтэрнацыянальнага" прынцыпу. Вяршыняй такіх "дасягненняў" стаў слоўнік пад рэдакцыяй
А.Александровіча (1937), дзе знаходзім словы забыўчывы, неўстрашымы, брадзячы. Рукапісы ж раней падрыхтаваных слоўнікаў пайшлі пад нож, і для нашчадкаў загінулі шматтомны "Слоўнік жывой беларускай мовы", двухтомныя расейска-беларускі і беларуска-расейскі слоўнікі,
польска-беларускі і беларуска-польскі, эсперанцка-беларускі і беларуска-эсперанцкі, латышска-беларускі, гістарычны, арфаграфічны...

Это мнение о якобы имевших место хотениях. А я просил вас ссылки на сами хотения.