Pokutska mowa

[Sirko]

Język ludu na Pokuciu jest gwarą prowincyonalną ruską, której właœciwoœci w ogólnych podajemy tu zarysach. Do oznaczenia dzwięków tej mowy, używamy, jak to już przed nami uczynili Wacław z Oleska, Żegota Pauli, Łoziński i kilku innych, pisowni ogólnej polskiej, dodając zapożyczone z innych alfabetów łacińskich głoski u i v dla dzŸwięków, na które znaków w alfabecie polskim niema, oraz znaczki na akcenta.

Tak win jde dorohow, a i nadchodyt hajdamach, zbój, taj nese dovbniu na płeczu i prosyt toho parobka chliba, czy ne maje? Parobok każe: "dam," - i każe znów do toho kamińczyka: "Kamińczyku, perekień sie, żeby buło szczo jisty i pyty ne dwi osoby." Tak sie ponajidaly i ponapywaly. A potom parobok kazav do kamińczyka, aby to wse buło poprieteno. Zbój każe do parobka: Miniąjmo sie, ja tobi dam dowbniu, a ty mni daj kamińczyk." Parobok każe do neho: "jakiej ty dureń, szczoby ja tobi dav kamińczyk za dovbniu; wydysz, ja jdu i tebe'm nahodówav i sam'em sie najiv, a ty, taj sam hołodnyœ i dovbniu dwyhajesz." A zbój każe: "wydysz szczo moja dovbnia znaczyt; pan jide szterma kińmy, a ja dovbniu piszlu, taj wbije pana i firmana, a ja siedu na koziołek i pojidu do mista i koni prodam i powóz; tajże maju hroszi." Taj toj parobok zameniv sie z tym zbójom; taj dav kamińczyk za dovbniu.
Parobok nese tuju dovbniu, i ohlenuv sie za rozbijnikom, bo mu żiel buło za kamińczykom. Taj każe dovbni: "jdy ubyj toho hajdamacha." Taj dovbnia skoczyła taj i ubyła. Teper prychodyt parobok do neho i swij kamenec widobrav. Taj znów ide dorohow. I nadchodyt cyhan

[Sirko]

http://books.google.com.ua/books/about/Dzieła_wszystkie_Pokucie_cz_I_IV.html?id=jU-BAAAAMAAJ&redir_esc=y