Latina

[Versteher]

nemo mihi responsit, ut in thema linguae slavicae veteris rogaverem, proinde nunc rogo:

ubi vis, fratres?

[Квас]

ubi vis, fratres?

Haec est simplicissima quaestiō! Vīs scīlicet in spinaciīs est, hoc est в шпинате. Quī enim spinaciīs tantum vēscitur, is vīrēs fābulōsās habet.

[Квас]

Si dubitas, ut recte me intellexeris; placeant forsitan errata in meo scribendo multa?

Cūr enim placent mihi? Omnīnō displicent. Sed cum «origionem» vel «tempo» scrībis, statim intellegō tē «orīginem» et «tempore» in animō habuisse. Attamen nōnnunquam obscūrius dīcis, e. g.

Dominus De-Saussure aspernatur ideam, ut alphabetum linguae origionem sequi possit; sed dum appellationem valentem.

Господин де Соссюр отвергает идею, что алфавит может следовать происхождению языка; но пока называнием имеющим силу.

Cēterum, idea est nōtiō quaedam philosophica; haud sciō an incommodē hōc vocābulō ūsus sīs.

[Versteher]

Arbitatus sum, ut appelatio Latine: ut teutonicae linguae: Aussprache sonaveret; verbumque: dum eaedem: doch; sententia tota sonatura sit: Herr De Saussure doch die Aussprache vorwaltend findet.

Debetne mea Latina spinaciis gustare?

[Квас]

Dē nōmine appellātiōnis nempe cōnsentiō, sed verbum «dum» temere, ut arbitror, ēlēgistī. Georges ille alia vōcābula prōponit, scīlicet tamen, attamen, nihilominus et alia. Cēterum, haud sciō an verbum doch aptissimē Latīnē reddī potest, quod verbum Germānicae linguae est pecūliāre. Verbum «valēre» mihi aptum vidētur; Georges tamen «praevalēre» et «potiōrem esse» prōpōnit.

Ita fit ut Latīne jam melius quam Germānicē sciam.

Debetne mea Latina spinaciis gustare?

Aut spinaciae istae prōderunt aut liber unde hoc ipsum comperī. In manuālī Latīnō enim  dē Poppaediō nautā lēgī quī ex spinaciīs vīrēs trahit.

[Versteher]

Sed, Amice mi, si verbum: valere aptum arbitraris, cur Tibi displicet eodem participuim: valens?

Nunc librum Domini Erasmi Rasci de lingua septemtrionale vetero lego remque linguae ruthenicae simillem invenio. Ruthenicae linguae nunc additur articulum: nu ut faciatur modus momentanus, ex.grat.: дуть -> дунуть etc. Res eadem in lingua septemtrionale fit: vaka -> vakna, kaefa -> kafna etc.. Estne idem casus admirabilis, ut additur: -sc- Latine eadem causa? 

[Квас]

Sed, Amice mi, si verbum: valere aptum arbitraris, cur Tibi displicet ejusdem participuim: valens?

Sānē placet, sed displicet quot tōtam dictiōnem vix intellēxī.

Nunc librum Domini Erasmi Rasci de lingua septemtrionale vetere lego

Tibi invideō! Ipse enim ā pueritiā «linguam cōnsonantiārum ē chalybe» discere optāvī. Et commoveor ego quoque cum similitūdinēs inter linguās inveniō.

Dē suffīxō autem -sc- nōn sum certus. Initium enim āctiōnis significat; ipsa autem āctiō nōn dēbet mōmentāneam esse.

[Versteher]

Domini Illustrissimi, Quase, Wolliger Mensch, Ellidi; ago gratiam pro vestro auxilio affabile. Valeatis valeatque lingua latina!

[Квас]

Valeatis

Cūr ita dīcis? Num est tibi in animō colloquium relinquere?

[Versteher]

Estne mihi quale colloquium relinquere; Te, me amice optate intellegere non potest meus caput stultus.
Valeo  -> valea -> valeatis...

Suggerem themam sed oblivisci: quolibet casu - illud meam latinam vix juvare potest.

Dicas Te mihi melior, ubi dedicisti Tuam Latinam mirabilem?

[Квас]

Estne mihi quale colloquium relinquere; Te, me amice optate intellegere non potest meus caput stultus.
Valeo  -> valea -> valeatis...

Cum enim quīdam abit, dīcere solet «valē» vel «valēte». Quam ob rem veritus sum nē in mentem tibi vēnisset extrēmō annō litterās Latīnās omnīnō dēpōnere. Gaudeō quod opīniō mē fefellit. Tū enim inter alia et colloquium nostrum agitās.

Dicas Te mihi melior, ubi dedicisti Tuam Latinam mirabilem?

Mihi blandīris, amīce! Rēvērā scrībō celeriter ac fere sine glōssāriī ūsū, sed minimē ēleganter. Quod latīnitātis genus meritō culīnāria dīcitur.

Ubinam didicī? Domī scīlicet, meā sponte.

[Versteher]

Domi didisti, Illustris? Debeam  hospiti illa domu, ubi Latinam tam beme discitur. =)

Placet Tibi, Mi Amice, mel?

[Квас]

Placet. Quīn etiam, omnia dulcia mihi placent. Semel vel bis mel in favīs mandūcāvī. Etiam nōn displicet pānis but̄yrō ūnctus et melle cōnspersus.

[Versteher]

Domini Illustrissimi,

cujus culpa quodque faciatur?

[Квас]

cujus culpa quodque faciatur?

Nōn intellēxī.

Etiam dē melle cum interrogāveris, quid ipse dīcās?

[Versteher]

illud est duo interrogationes ruthenicae notissimae; mihi placeret responsa Vestra accipiere..

[Квас]

Amplissimās quidem prōpōnis quaestiōnēs!

[Квас]

Quid igitur dē causā vīvendī?

[Versteher]

Si placeat Vobis interrogationes breviores; mihi fuit tam una:

De partis fractionalibus sic dicitur: 2/3 vocetur pars duae partes; 3/4 sic tres partes.. Inde sed intellegabant Romani, ut duae aut tres partes de tribus aut quattuoribus sit?

[Квас]

Inde sed intellegabant Romani, ut duae aut tres partes de tribus aut quattuoribus sit?

Cōgitāvī nec quidquam dīcere possum. Cēterum, hanc rem ignorāveram priusquam scrīpsistī. Ēvidenter, mōs illīs erat.

[Versteher]

Ach, gaudeo tam, mi Amice, ut Tuae Latinae ullum lucrum a me fuit..=) 

[Versteher]

Cur non dormis, Amice mi Quase?

[Квас]

Cur non dormis, Amice mi Quase?

Labōrandum mihi est. Opus quoddam hāc nocte perficere dēbeō. Haud facile pecūnia comparātur.

At tū cūr vigilās?

[Versteher]

Mythologiam Teutonicam lexi Jacubi Grimmi. Sed non longe istic mori possum: Morpheus me ex complexo Grimmi trahit..

Gaudeat: labor hominem ex simia fecit; Tibi cum hoc secundum opto, mi Amice Illustrissime!

[Квас]

Vōcābulum in lexicō cāsū offendī, lūcubrāre scīlicet, hoc est nocte vigilāre et  labōrī studiīsve sē dare.

Grātiam agō quod animum mihi cōnfirmāstī. Bene valeās et quiēscās!