Тюркская поэзия и ее переводы

[tmadi]

Начнем с Навои:

Узбекский	Уйгурский
Ko'rgali husnungni zoru mubtalo bo'ldum sanga, Ne balalig' kun edikim, oshno bo'ldum sanga. Har necha dedimki kun-kundin uzay sendin ko'ngul, Vahki, kun-kundin batarrak mubtalo bo'ldum sanga. Men qachon dedim: "Vafo qilg'il manga" zulm aylading, Sen qachon deding: "Fido bo'lg'il manga" bo'ldim sanga. Qay pari paykarga dersen telba bo'ldung bu sifat, Ey pari paykar, ne qilsang qil manga, bo'ldum sanga. Ey ko'ngul, tarki nasihat aylading ovora bo'l, Yuz balo yetmaski, men ham bir balo bo'ldum sanga. Jomi Jam birla Xizr suyi nasibimdur mudom, Soqiyo, to tarki joh aylab gado bo'ldum sanga. G'ussa changidin navoe topmadim ushshoq aro, To Navoiydek asiru benavo bo'ldum sanga.	Körgeli hösnüngni zaru-muptila boldum sanga, Ni belaligh kün idikim, ashina boldum sanga. Her niche didimki: kün-kündin üzey sendin köngül, Wehki, kün kündin beterrek muptila boldum sanga. Men qachan didim "wefa qilghil manga" zulim eyliding, Sen qachan diding "fida bolghil manga", boldum sanga. Qay peri peykargha dersen telbe boldung bu supet, Ey peri peyker, ni qilsang qil, sanga boldum sanga. Ey köngül terki nesihet eyliding aware bol, Yüz bela yetmeski, men hem bir bela boldum sanga. Jamu jem birle xizir süyi nesibemdur mudam, Saqiya taterki jah eylep gada boldum sanga. Ghusse chenggidin newai tapmadin ushshaq ara, Ta Newaiydek esiru binawa boldum sanga.
Русский перевод	Китайский перевод
Увидев чудный образ твой, томим любовью страстной стал я, Душой и сердцем слит с тобой, наверно, в день злосчастным стал я! О, сколько я твердил тайком: "Мне б от тебя отвадить сердце!" — Но день за днем сильней влеком к тебе, моей прекрасной, стал я. "О, будь верна!" — я пал пред ней, она ж, меня вконец измучив, Сказала: "Жертвой будь моей!" — и жертвою безгласной стал я. Ты говоришь мне: "Кто ж, любя, таким безумьем прегрешает?" — На все готов я для тебя: твоим — о, дар напрасный! — стал я. lacuna lacuna Живой водою я владел, и кубок Джама был со мною — О кравчий, нищенский удел терпеть, на все согласный стал я. И не исходит стон немой, о Навои, из струн печальных, Мой стон немой — совсем не мой: рабом тоски всечасной стал я.	你的容颜使我倾倒， 多么难熬的日子啊，目夜盼望和你作伴。 我越是决心和你一刀两断， 然而，无数次的努力却使我与你紧紧相连。 每当我遵守信义时，你总是冷酷无情， 每当你让我作出牺牲时，我总是俯首听命。 仙女问我，你对我如何这般痴情? 仙女啊，因为你爱的红线将我心儿紧牵。 唉，心儿啊，你不听劝告，才落到了这般窘境， 灾难重重降临，你成了唯一的祸根。 为幌然事斗满玉杯的果孜尔圣水， 踊客啊，我才带去管碟集向你乞怜。 因为我在情侣面前弹不出优美的琴声， 才象纳沃依那样作了可怜的俘虏。

[tmadi]

Махтумкули:

Туркменский	Узбекский перевод
"TURGUL !" DIÝDILER Bir gije ýatyrdym tünüň ýarynda, Bir tört atly gelip: "Turgul !" diýdiler. "Habar biýrmiz saňa pursat jaýynda, Şol ýerde ärler bar, görgül" diýdiler. Nazarym ýetişgeç şol tört merdana, Köňlüm joşa geldi, başym gerdana, Şol wagtda bar idi iki diwana: "Durma, oglan, anda bargyl !" diýdiler. Şol iki diwana tutdy golumdan, Alyban gitdiler durgan ýerimden. Bir yşarat boldy anyň birinden: "Seýranda baryban durgul !" diýdiler. Olturypdyk, geldi iki pirzada, Gözünden ýaş akar, dili dogada, "Hüw, hak !" diýip çykdy alty pyýada, "Adam indi geler, görgül !" diýdiler. Bir tört atly geldi, bary sebzebaz, Asalary ýaşyl, aty teblebaz. "Mejlis halkasyny gurmaň beýle az, Adam köpdür, ulug gurgul !"diýdiler. Daşdan çykdy, altmyş atly gördüler, "Muhammet !" diýip, tamam garşy ýördüler, Saglyk-salamatlyk bir-bir sordular, "Durmaň, ulug jaýa ýörgül !" diýdiler. Bir atyň ardyna meni berdiler, Seýranda şol jaýa baryp durdular, Tamam olturdylar, mejlis gurdular, "Oglan-maňa-ara girgil!" diýdiler. "Alydyr" diýdiler, tutdy destimden, Borýa düşegimi aldy astymdan. Men bilmedim, bir zat guýdy üstümden, "Ýolugan döwrandyr, sürgül!" diýdiler. Haýdardan soradym barça atba-at: "Hazreti pygamber oldur, bolma ýat, Ol Selim hojadyr, ol Baba zürýat, Ol Weýsel Karadyr, bilgil!" diýdiler. "Ol Bahaweddindir, ol hem bir ärdir,- Biri Zeňňi Baba ol-da namdardyr, Ol söýenşip duran tört çaryýardyr, Maksadyň ne bolsa aýgyl!" diýdiler. Şol wagytda duran iki şeýhi-şap, "Bu oglana pata beriň – diýdi – sap – Ýüz ýigrimi tört müň enbiýa, eshap, Barysy şolardyr, bilgil!" diýdiler. Resululla aýdy: "ýa, Şahymerdan, Eýa, Selim hoja, ýa, Baba Selman, Ebubekir-Sytdyk, ýa, Omar, Osman, Bu gulnuň maksadyn bergil!" diýdiler. Selim, Baba Selman buýurdy merde, Pyýalany tutup, saldylar derde, Gitdi akyl huşum, ýatdym şol ýerde "Arşda, ferşde ne bar, görgül!" diýdiler. Ýel boldum, ýügirdim ýeriň damarna, Nazarym tokundy Arşyň kemerne, "Jebrut äleminde Jelil syryna – Gelip, özüň garap götgül!" diýdiler. Näge hyýal etsem, ele getirdim, Kaýda baksam, aňa nazar ýetirdim, Bu hal ile men parahat ýatyrdym, ýüzüme tüýkürip: "Tur gul!" diýdiler. Resululla aýdy: "Eshaplar, ýörüň, Oglany uzadyň, bir pata beriň,- Buýurdy tört atla, eltip tabşyryň, Getirgen jaýyňda goýgul!" diýdiler. Turup, Magtymguly gözün açypdyr, Serine ne köýler gelip geçipdir, Hyra ner dek ak köpükler saçypdyr, "Oglan, Alla ýaryň bargyl, bargyl!" diýdiler.	"TURGIL!" DEDILAR Bir kecha yotardim, tunning yarmida, To'rtta otliq kelib, "Turgil! – dedilar,- Xabar bergaydirmiz fursat etganda, Shul erda erlar bor, ko'rgil!" – dedilar. Nazarim tushganda ul to'rt mardona, Ko'nglim jo'sha keldi, boshim gardona. Shul vaqtda bor edi ikki devona: "Turma, o'g'lon, anda borgil!" – dedilar. Ul ikki devona tutdi qo'limdan, Olibon ketdilar turgan erimdan, Bir ishorat bo'ldi uning birindan: "Sayronda boribon turgil!" – dedilar. O'ltirgandik, keldi ikki pirzoda, Ko'zindan yosh oqar, tili duoda, "Huv! Haq!" – deya chiqdi olti piyoda, "Odam endi kelar, ko'rgil!" – dedilar. To'rtta otliq keldi, bari sabzaboz, Asolari yashil, oti tablaboz. "Majlis halqasini qurmang bunda oz, Odam ko'pdir, katta qurgil!" – dedilar. Dashtdan chiqdi oltmish otliq, ko'rdilar, "Muhammad!" – deb bari qarshi yurdilar, Sog'lik-salomatlik bir-bir so'rdilar, "Turmang, ulug' joyga yurgil!" – dedilar. Bir otning ortiga meni berdilar, Sayronda shul joyga borib turdilar, Bari o'ltirdilar, majlis qurdilar; Manga: "O'g'lon, aro kirgil!" – dedilar. "Alidir", – dedilar, tutdi dastimdan, Bo'ryo to'shagimni oldi ostimdan, Bilmadim, bir zot ne quydi ustimdan, "Yo'liqqan davron bu, surgil!", – dedilar. Haydardan so'radim barin otma-ot, "Hazrati Payg'ambar uldir, bo'lma yot, Bul Salim Xojadir, bul Bobo Zuryod, Bul Vaysal-Qarandir, bilgil!" – dedilar. "Ul Bahouddindir, ul ham bir erdir, Ul Zangi Bobodir, ul ham nomdordir, U yonma-yon turgan chahoriyordir, Maqsading ne bo'lsa, aytgil!" – dedilar. Shul zamonda turgan ikki shayxi shob: "O'g'longa fotiha bering, dedi, sof!" "Yuz yigirma to'rt ming anbiyo, ashob, Barisi shundadir, bilgil!" – dedilar. Rasululloh aytdi: "Yo Shohimardon! Ayo Salim Xoja, yo Bobo Salmon! Abu Bakr Siddiq, yo Umar, Usmon! Bu qulning maqsudin bergil!" – dedilar. Salim, Bobo Salmon buyurdi mardga, Piyolani tutib, soldilar dardga, Ketdi aqlu hushim, yotdim shul erda, "Arshda, Farshda borin ko'rgil!" – dedilar. El bo'ldim, yugurdim, er tomiriga, Nazarim to'qindi Arsh kamariga, "Jabrut olaminda Jalil siriga, Kelib, o'zing qarab, ko'rgil!" – dedilar. Neki xayol qilsam, qo'lga ketirdim, Qayga boqsam, unga nazar etirdim, Bu hol bila farog'atda yotardim, Yuzimga dam urib, "Turgil!" –dedilar. Rasululloh aytdi: "Ashoblar, yuring, O'g'lonni kuzating, fotiha bering". Aytdi to'rt otliqqa: "Eltib, topshiring, Keltirgan joyingga qo'ygil!" – dedilar. Turib, Maxtumquli, ko'zin ochibdir, Boshiga ne ko'ylar kelib-kechibdir, Mast tuyadek oq ko'piklar sochibdir, "O'g'lon, Alloh yoring, borgil!" – dedilar.
Русский перевод	Английский перевод
Откровение Предстали мне, когда я в полночь лег, Четыре всадника: «Вставай! — сказали.— Мы знак дадим, когда настанет срок. Внимай, смотри, запоминай!» — сказали. Затрепетало сердце, я притих, Когда взглянул на этих четверых. Юродивые были возле них — Они мне: «Юноша, ступай!» — сказали. И эти двое дали руки мне, И мы пошли по дремлющей стране; И некий знак забрезжил в вышине... «Теперь садись и отдыхай!» — сказали. Шесть путников я разглядел вдали, Сидели мы; два пир-заде пришли; Потоки слез у них из глаз текли. «Он скоро будет. Ожидай!» — сказали. И четверо в зеленом, на конях Невиданных, взметая легкий прах, Приблизились, привстав на стременах. «Для встречи тесен этот край!» — сказали. Увидел я шестидесятерых Издалека летящих верховых. «Спешим навстречу! Мухаммед средь них! И ты его сопровождай!» — сказали. На круп коня я поднят был. Меня Как бурей мчало. Я сошел с коня. Все в круг сошлись, молчание храня. Я был в средине. «Руку дай!» — сказали. «Сей муж — Али!» Из-под моих ступней Тот выхватил циновку. Средь мужей Упал я навзничь. На груди моей Был некий груз. Мне: «Вопрошай!» — сказали. Я спрашивал — и отвечал имам: «Святой пророк предстал твоим очам, За ним — халифы первые, а там — Увейс-Карани, помни, знай!» — сказали. «Ты видел их, земного праха сын! Взгляни на тех мужей. Средь них один Зенги-баба, другой — Бехауддин. Заветной цели не скрывай!» — сказали. Тогда пророк двум шейхам повелел: «Благословите жизненный удел Того раба!» И я привстать хотел, Но мне: «Лежи, молчи, внимай!» — сказали. Сказал пророк: «Он жаждой обуян. Подайте чашу, о Шахимердан, И Абу-Бекр, Омар и ты, Осман!» И мне мужи: «Не проливай!» — сказали. И плоть мою на муки обрекли. Я выпил все, что в чаше принесли; Сгорел мой разум, я лежал в пыли... «Мир — пред тобой. Иди взирай!» — сказали. Тогда я в жилы недр земных проник И, вихрем встав, седьмых небес достиг. И мне: «Теперь ты властен в краткий миг Окинуть взором звездный рай!» — сказали. Открылись мне далекие края И тайные движенья бытия. Так я лежал, дыханье затая. И, плюнув мне в лицо: «Вставай!» — сказали. И отвезти меня в родимый дом Пророк велел халифам четырем. И мчались мы: и ночь была кругом. Мы спешились, и мне: «Ступай!» — сказали. Открыл глаза и встал Махтумкули. Какие думы чередою шли! Потоки пены с губ моих текли. «Теперь блуждай из края в край!» — сказали.	The Revelation Hark, then, how one night, when I sleeping lay Four horsemen came. "Arise, young lad !" said they, "For who but the Enlightened Ones draw nigh - And you may see them straightaway." Beholding those four riders, I declare My heart burned with a joyance near despair - Transfixed I stood. Two holy madmen near Said, "Haste, my son, and go thou there." The madmen led me forward by the hand Away from where I lingered, near unmanned. One gave a gesture. "Keep vigil, "he said; The other mouthed a single "Stand!" We waited. Came two saints with eyes ashine With unshed tears, and prayers to the Divine. Came six more men on foot, crying, "He's here, The Man! With his your gaze entwine!" Came four more horsemen dressed in green, on jet Black stallions, green-reined. When all were met, Said they, "The circle is too small and we Are many - set it wider yet." Came sixty other riders then, apace: All greet each other quickly, face-to4ace, "Salaam aleykum, brethren!" Then, "Waste not One hour, press on to yon great place!" They saddled me to horse. We rode along To that great meeting place where1 thousands strong, Men gathered sat. I held back in my awe. "Son," said they, "Come now, join the throng" All - no less ! - took hold my hand thereat, Dragged up a palliasse whereon I sat, And poured I knew not what upon my head: "This is Time Passing - drink of that!" I begged old Haidar then name so-and-so. "Why, that's the Prophet, dear to all below, That's Eslim Hoja, there's Baba Zuryat. veys-al-Karani you should know." "That's Bahauddin, also Enlightened, there Near Zengi Baba, famed beyond compare. And next, close-knit, the Four Companions stand. Speak, youth - All your desires lay bare." Two young sheikhs also present kindly said, "The thirty prophets by companions led - By number also thirty - have arrived Pour blessings on this young man's head." Now, 10, the Prophet calls, "Omar, Osman, Eslim Hoja, Great All - if you can, With Baba Salman, Abu Bakr Siddiq, Wishes fulfil of this young man." Eslim and Baba Salman brought an urn, Into the liquid bade the cup return. I swooning lay. They ordered me to view All things of earth and Heaven's concern. So I became a gale ! - And to the tall Blue vault of Heaven and the deepest pall Of earth did blow! "Now go and see", Said they, "Yourself behold the Lord of All." Whatever thing I thought about was mine And he was everything I saw, divine. In sleep I blessed his spittle on my cheek. "Now rise", they called, "Arise and shine!" Then spake the Prophet1 "Brethren of acclaim1 Pour out your blessings on this young man's name", And to the horsemen four an order gave To take me back from whence I came. This beardless youth awoke. His eyes ope wide To think what wondrous things he had espied. Bathing his fevered brow he heard them say, Fading, "May God be e'er your guide".

[tmadi]

Поэма Абая "Ескендір". В приложении - русский и французский переводы.

Ескендір

Осы жұрт Ескендірді біле ме екен?
Македония Шаһары оған мекен.
Филипп патша баласы, ер көңілді,
Мақтан сүйгіш, қызғаншақ адам екен.

Филипп өлді. Ескеңдір патша болды,
Жасы әрең жиырма бірге толды.
Өз жұрты аз көрініп, көршілерге
Көз алартып қарады оңды-солды.

Сұмдықпен әскер жиып қаруланды,
Жақын жерге жау алып тұра аттанды.
Кеп елді күтінбеген кырды, жойды,
Ханды өлтіріп, қаласын тартып алды.

Жазасыз жақын елдің бәрін шапты,
Дарияның суындай қандар ақты.
Шапқан жердің бәрін де бодан қылып,
Өкіметпен қолына тартып апты.

Ескендір елде алмаған хан коймады,
Алған сайын көңілі бір тоймады.
Араны барған сайын қатты ашылып,
Жердің жүзін алуға ой ойлады.

Қанішер қаһарлы хан ашуы көп,
Атағынан қорқады жұрт қайғы жеп.
Сол күнде қошеметші айтады екен:
Ханның ханы, патшаның патшасы деп.

Атағы талай жерге оның жетті,
Жердін жүзін алуға талап етті.
Есепсіз әскер ертіп, жарақтанып,
Есіткен елдеріне жүріп кетті.

Алдынан шыға алмады ешкім мұның,
Бәрін де алды, қорқытты жолдағының.
Жан шықпады алдынан, тоқтауы жоқ,
Жер жүзін жеке билеп алмақшының.

Жүре-жүре бір елсіз шөлге түсті,
Алып жүрген суының бәрін ішті.
Адам, хайуан бәрі де бірдей шөлдеп,
Басына Құдай салды киын істі.

Сандалды сар далада су таба алмай,
Шөлдеген жұрт қайтеді бос қамалмай?
Қызметкердің бәрін де өлтірмекші
Болыпты, шөлдегенге шыдай алмай.

Мысалы астындағы ат о дағы ұшты,
Ескендір де атының жалын құшты.
Жалтырап сәуле берген бір нәрсеге
Патшаның ат үстінде көзі түсті.

Барса, бір сылдыр қаққан мөлдір бұлақ,
Таспадай бейне арықтан шыққан құлап.
Түсе сала Ескендір басты койды,
Ішсе, суы өзгеше, тәтті тым-ақ.

Кепкен балық келтіртті сонда тұрып,
Сол суға балықты алды бір жудырып.
Исі, дәмі өзгеше болып кетті,
Таң қалды мұның бәрін суға жорып.

Ескендір колына айтты: "Бұл неткен су?
Бәрің де ішіп, бүл суға бетіңді жу!
Бір бай елден осы су шыққан шығар,
Өрлеп барып, үстіне тігелік ту.

Бұл салқын, тәтті суға қаныңыздар,
Шаш келер маған жан жоқ наныңыздар.
Менен қалмай, бұл суды шапшаң өрлеп,
Талқан қылып шаһарын алыңыздар!"

Жарлық шашты, қол жүрді суды өрлей,
Шаһарына жеткенше дамыл көрмей.
Көкпеңбек темір киген өңкей батыр
Тарттырып жөнеледі сырнай-керней.

Сол әскер суды өрлеп талай жүрді,
Судың басы бір құзар шатқа кірді.
Шаттың аузын бекіткен алтын қорған,
Қақпасы бекітулі, көзі көрді.

Қақпаны ашайын деп хан ұмтылды,
Тұтқасын олай-бұлай қатты жұлды.
Аша алмады қақпаны, үміт үзді,
Ақылдасып тәуір-ақ амал қылды.

Ескендір тоқтау көрмей өскен жан ғой,
Келмей ме тоқтаусыздың бәрі даңғой?
Дел-сал болып бәрі де қайта шықты,
Алысып әл келмесін байқаған ғой.

Долдықпен хан Ескендір ашуланды,
Ашуланып қақпаға жетіп барды.
Қақпаны дүбірлетіп қағып-қағып:
— Қақпаңды аш!— деп барынша айғай салды.

Қақпаның ар жағынан біреу келді,
Күзетшісі сол екен, дыбыс берді.
— Қақпаны саған ашар рұқсат жок,
Бүл — Құдайға бастайтын қақпа,— деді.

— Білмесең, мен Ескендір патша деген,
Жер жүзінің соғыста бәрін жеңген.
Қақпаңды аш, хабарыңды айт, білдір маған
Қорлығым өзім туып көз көрмеген.

— Мықтымын деп мақтанба ақыл білсең,
Мықты болсаң, өзіңнің нәпсіңді жең!
Іші тар көре алмастың біреуі сен,
Ондай кісі бұл жерге келмейді тең.

— Талпынған талаппенен мен де бір ер,
Көп жүрдім, кездей келді көрмеген жер.
Ең болмаса, халқыма көрсетейін,
Сый қылып, белгі болар бір нәрсе бер.

Қақпадан лақтырды бір орамал,
Сыйым — осы, есерім, мынаны ал!
Ішінде бір нәрсе бар ақыл берер,
Апар-дағы, ойланып, көзіңді сал!

Орамалды қуанып қолына алды,
Сый алдым деп халқына қайта барды.
Қараса ішіндегі бір қу сүйек,
Бұл не еткен мазағы деп аң-таң қалды.

Ашуланып сыйына болды кекті,
— Ең болмаса білмеді сый бермекті:
— Осы менің теңім бе?— деп ақырып,
Лақтырып жіберді сол сүйекті.

Жолдасы Аристотель ақылы мол,
Лақтырған сүйекті алады сол.
Ханға айтты: "қасиет бар бұл сүйекте
Көзіңе көрсетейін, хабардар бол".

Сол күнде Аристотель — жеке дара,
Ақыл сөзін тыңдамай бар ма шара:
— Таразыны әкел де, сүйекті сал,
Бір жағына алтын сап, өлшеп қара!

Бүл сөзге Ескендір де қарай қалды,
Таразыны құрдырып, ортаға алды.
Қанша алтынды күміс пен салса-дағы,
Бір кішкентай сүйекті аудармады.

Мұны көріп, Ескендір аң-таң қалды,
Бар қаруын алтынға қоса салды.
Енді қайтер екен деп қарап еді,
Бұрынғыдан қу сүйек ауырланды.

Аристотель хақімге патша келді:
— Мына сүйек қазнаның бәрін жеңді.
Бүл сүйекті басарлық нәрсе бар ма?
Ақылыңмен ойланып тапшы!— деді.

Хақім жерден топырақ алып барды,
Бір уыстап сүйекке шаша салды.
Ана басы сылқ етіп жерге түсіп,
Сүйек басы жоғары шығып қалды.

Ескендір мұны көріп аз тұрады,
Хақімді аулақ жерге шақырады.
— Таң қаларлық іс болды мұның өзі,
Мәнісін айтып берші,— деп сүрады.

— Бүл адам көз сүйегі,— деді ханға,—
Тоя ма адам көзі мың мен санға?
Жеміт көз жер жүзіне тоймаса да,
Өлсе тояр көзіне құм құйылғанда.

Кәпір көздің дүниеде араны үлкен,
Алған сайын дүниеге тоя ма екен?
Қанша тірі жүрсе де, өлген күні
Өзге көзбен бірдей-ақ болады екен.

Ашуланба, ей, патшам, айтайын дат:
Алтын қақпа бермеді сізге рұқсат.
Сый сұрадың, бергені — бір қу сүйек,
Мұны көріп, алыңыз сіз де ғибрат!

Ойлап-ойлап патшаның мойны түсті,
Құдайым көрсетті деп бұл бір істі.
Бекерлік екен менің бұл ісім деп,
Қолын алып жұртына қайта көшті.

Аз-ақ сөз айттым, бітті бүл әңгіме,
Мұны бір өзге сөздің бірі деме.
Қарның тойса, қайғырма мақтан үшін,
Тоймас көзің толар деп қайғы жеме.

Қу өмір жолдас болмас, әлі-ақ өтер,
Өз күлкіңе өзің қарық болма бекер!
Ұятың мен арыңды малға сатып,
Ұятсызда иман жоқ, түпке жетер.

Мақтанасың біреуге мақтасын деп,
Шаужайымнан еш адам қақпасын деп,
Сен кеткен соң артыңнан күліп қалар,
Антұрғаннан қүдайым сақтасын деп.

Ақылсыз өзін мақтап былжырайды,
Бойыңа өлшеп сөйлесең, нең құрайды?
Жақсы болсаң, жарықты кім көрмейді,
Өз бағаңды өзіңнен кім сұрайды?!

[Alessandro]

...bo'ldum...
...sanga...
...ko'ngul...
...bo'ldung...
...suyi...

Вроде на современном литературном должно быть bo'ldim, senga, ko'ngil, bo'lding, suvi.
Или это не перевод, а оригинальный чагатайский текст с обузбеченной орфографией? Хотя даже если так, могли бы и i вместо u сделать, раз уж оканье сделали.

[tmadi]

Вроде на современном литературном должно быть bo'ldim, senga, ko'ngil, bo'lding, suvi.
Или это не перевод, а оригинальный чагатайский текст с обузбеченной орфографией? Хотя даже если так, могли бы и i вместо u сделать, раз уж оканье сделали.

Я тоже так думаю. Видимо, подобные формы оставлены для древнего колорита, это что-то типа "млечных крав" в русской литературе после Жуковского. Кроме того, если все переписать в соответствие с орфографией и произношением современного узбекского языка, то доказать после этого максиму "чагатайский - это староузбекский" будет намного труднее.